For the railway tragedy in Greece.

For anyone who is coolminded, not cynical.

The first conclusions.

1. There are contemporary technical safety valves for the traffic of trains that are already applied in many countries in the damned abominable imperialist European Union, which are not applied to the Greek railway network, although they have - if I'm not mistaken - already been approved and probably already bought (?) here in Greece by the competent private company, which the competent ministry must control.

2. The workers' union has already warned about the lack of security stressing the importance of the lack of staff. This factor may not be enough to explain the whole problem but the union is telling an essential truth.

3. It is very possible that a significant part of the responsibility belongs to one or two people, responsible for the regulation of traffic, but this does not absolve the state, the government and the private company. In the final analysis, the state, the private company, the minister, etc., were and remain responsible as the co-responsible superior authority for this, that is, for the unimaginable apathy and immorality in carrying out a task of supervision critical to the safety of citizens.

4. Privatization as a general solution for all diseases and all nonsense has been over for years worldwide. Especially in Greece, however, and in countries where lumpen capitalism prevails, privatization is not only a non-solution to other problems, but can mean more lumpenization.

Neither state nor private sovereignty over the public economic good are solutions, or even panaceas, when what is called for is social conscience, democratic control and the assumption of responsibilities.

There are no magic solutions.

There are principles and values that are supposed to exist in practice, but do not exist in practice, and also there are principles and values that are not considered worthy of discussion but should be considered and implemented, such as the principle of institutionally enshrined Worker's discourse.

The workers have an opinion, a Reason, an experience, and they usually tell the truth about their work, but there is no social institution that gives this Reason a crucial and decisive status.

 

---

Για όποιον είναι ψύχραιμος, όχι κυνικός. Τα πρώτα συμπεράσματα.

1. Υπάρχουν συγχρόνου τεχνικής δικλείδες ασφαλείας για την κυκλοφορία των τραίνων που ήδη εφαρμόζονται σε πολλές χώρες στην καταραμένη αποτρόπαιη ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, οι όποιες δεν εφαρμόζονται στο ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, αν και έχουν -αν δεν κάνω λάθος- ήδη εγκριθεί και μάλλον ήδη αγοραστεί(;) εδώ στην Ελλάδα από την αρμόδια ιδιωτική εταιρεία, την οποία το αρμόδιο υπουργείο οφείλει να ελέγχει.

2. Το συνδικάτο των εργατών έχει ήδη προειδοποιήσει για την έλλειψη ασφάλειας τονίζοντας την σημασία τής έλλειψης προσωπικού. Μπορεί να μην φτάνει να εξηγήσει αυτός ο παράγοντας όλο το πρόβλημα αλλά το συνδικάτο λέει μια ουσιαστική αλήθεια.

3. Είναι πολύ πιθανό σημαντικό μέρος τής ευθύνης να ανήκει σε ένα ή δύο άτομα, αρμόδια για την ρύθμιση τής κυκλοφορίας, αλλά αυτό δεν αθωώνει το κράτος, την κυβέρνηση και την ιδιωτική εταιρεία. Σε τελική ανάλυση και για αυτό, δηλαδή για την αδιανόητη απάθεια και ανηθικότητα στην επιτέλεση ενός κρίσιμου για την ασφάλεια των πολιτών έργου εποπτείας, το κράτος, η ιδιωτική εταιρεία, ο υπουργός κ.λπ ήταν και παραμένουν υπεύθυνοι ως συνυπεύθυνη προϊστάμενη αρχή.

4. Η ιδιωτικοποίηση ως γενική λύση για πάσα νόσο και πάσα μαλακία μας τελείωσε, εδώ και χρόνια παγκοσμίως. Ειδικά στην Ελλάδα όμως και σε χώρες που επικρατεί ένας λούμπεν καπιταλισμός η ιδιωτικοποίηση όχι μόνον είναι μη λύση άλλων προβλημάτων αλλά μπορεί να σημαίνει περισσότερη λουμπενοποίηση. Ούτε η κρατική ούτε η ιδιωτική κυριαρχία στο δημόσιο οικονομικό αγαθό αποτελούν λύσεις, ή έστω πανάκειες, όταν το ζητούμενο είναι η κοινωνική συνείδηση, ο δημοκρατικός έλεγχος και η ανάληψη ευθυνών. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Υπάρχουν αρχές και αξίες που υποτίθεται υφίστανται στην πράξη, αλλά δεν υφίστανται στην πράξη, και επίσης υπάρχουν αρχές και αξίες που δεν θεωρούνται άξιες λόγου αλλά θα έπρεπε να θεωρούνται και να υλοποιούνται, όπως η αρχή τού θεσμικά κατοχυρωμένου εργατικού Λόγου. Οι εργάτες έχουν άποψη, Λόγο, εμπειρία, και συνήθως λένε την αλήθεια για τη δουλειά τους, αλλά δεν υπάρχει κοινωνικός θεσμός που να δίνει σε αυτόν τον Λόγο υπόσταση καίρια και αποφασιστική.

--

 

The criminal negligence of an employee or supervisor in a production process that takes place under conditions of organizational dissolution, anachronism, and predatory privatization does exist as criminal negligence, but it is not allowed to become the pretext and false argument of all those who caused this with their policies the grid of unacceptable objective conditions.

I want to see now how it will react and how quickly the famous independent judiciary will react, and I also want to see how deep it will cast its judicial net.

If we again see acquittal by cover-up of predatory private companies, then we will ask the gentlemen of the liberal space:

Who and what gives rise to the populists in this country, but also everywhere?

The public sector trade unionists?

The Civil servants?

The workers?

Are you going to start the propaganda attack game again against all but the predatory private capitalist sector?

--

 

Η όποια εγκληματική αμέλεια ενός εργαζομένου ή επόπτη σε μια παραγωγική διαδικασία που συντελείται υπό συνθήκες οργανωτικής διάλυσης, αναχρονισμού, και ληστρικής ιδιωτικοποίησης, υπάρχει μεν ως εγκληματική αμέλεια, αλλά δεν επιτρέπεται να γίνεται η πρόφαση και το ψευδοεπιχείρημα όλων αυτών που με τις πολιτικές τους προκάλεσαν αυτό το πλέγμα των απαράδεκτων αντικειμενικών συνθηκών.

Θέλω να δω τώρα πως θα αντιδράσει και πόσο γρήγορα θα αντιδράσει η περίφημη ανεξάρτητη δικαιοσύνη, και θέλω να δω επίσης πόσο βαθιά θα ρίξει το δικαστικό της δίχτυ.

Αν δούμε πάλι αθώωση δια συγκάλυψης των λησταρχικών ιδιωτικών επιχειρήσεων, τότε θα ρωτήσουμε τούς κυρίους τού φιλελεύθερου χώρου:

Ποιος και τι γεννάει τους λαϊκιστές σε αυτή τη χώρα, αλλά και παντού;

Οι συνδικαλιστές τού δημοσίου;

Οι δημόσιοι υπάλληλοι;

Οι εργάτες;

Θα αρχίσετε πάλι το παιχνίδι τής προπαγανδιστικής επίθεσης εναντίον όλων πλην των αρπακτικών τού ιδιωτικού καπιταλιστικού τομέα;

--

 

We are not quick to judge, but tell me, how is it that ordinary workers are always right when they talk about the subject of their work?

Is that a coincidence too?

No.

Workers, even through their bureaucratic trade unionists, always tell the truth, warn, demand solutions that don't only concern their wages.

It is a lie what those who accuse workers and trade unionists of only being interested in money and positions are saying.

This is a distorted depiction of reality.

Ask the workers, the workers in a production process, finally, to find out what is going on there.

All this propaganda malice against workers, employees, especially the wider public sector, has blinded the society, and besides its other negative results is dangerous for the safety of the citizens.

--

 

Δεν κρίνουμε βιαστικά, αλλά πείτε μου, πως γίνεται και οι απλοί εργαζόμενοι έχουν πάντα δίκιο όταν μιλάνε για το αντικείμενο τής εργασίας τους;

Είναι σύμπτωση κι αυτό;

Όχι.

Οι εργαζόμενοι, ακόμα και μέσω των γραφειοκρατών συνδικαλιστών τους, λένε πάντα την αλήθεια, προειδοποιούν, απαιτούν λύσεις που δεν αφορούν μόνον το μισθό τους. Είναι ψέμα αυτό που λένε όσοι κατηγορούν τους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές ότι ενδιαφέρονται μόνο για τα λεφτά και τις θέσεις.

Πρόκειται για μια στρεβλή απεικόνιση τής πραγματικότητας.

Ρωτήστε τους εργαζομένους, τούς εργάτες σε μια παραγωγική διαδικασία, επιτέλους, για να μάθετε τι γίνεται εκεί.

Όλη αυτή η προπαγανδιστική κακοήθεια εναντίον των εργαζόμενων, εργατών, υπαλλήλων, ειδικά του ευρύτερου δημοσίου τομέα, έχει τυφλώσει τη κοινωνία, και πέραν των άλλων αρνητικών αποτελεσμάτων της είναι επικίνδυνη για την ασφάλεια των πολιτών.

--

 

For the railway tragedy in Greece.

I remember my German teacher, Joseph, a Bavarian philologist who knew ancient Greek perfectly (definitely better than me), modern Greek, Latin, and the Italian language.

When Joseph was living in Germany, he was a railway employee.

The railway and its degree of organization remains an indicator of the real development of the productive forces of a country.

When I was talking with Joseph about what a railway means, he explained to me in detail how difficult a job it is, how important is the organization, the detail, the complexity of the work of the railway networks, etc.

The highly educated and ultra-conservative (Bavarian he is!) German friend and teacher of mine loved his work, being a serious person, he loved Greece, both ancient and new, moreover he proved this, he left them all back to Germany and immigrated to Greece, but when the subject of the discussion it was the Greek railway, he told me emphatically that this is a "criminal organization".

--

 

Ιωάννης Τζανάκος