Poisons. Ποτέ ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ούτε στη δευτέρα παρουσία. Δηλητήρια.

If you were surrounded by leftist supporters of the Khomeinists and Russian fascists, supporters of Hezbollah and Hamas, if you were forced to constantly apologize for supporting the struggle of the Kurdish people while parts of that people are forced into alliance with the west, if you were surrounded by lumpen thugs who have confused the class struggle with mafia practices of "settling scores", if you saw an anarchist movement acting like a neighborhood thug with beatings and policies of moral extermination and slander, and at the same time together with the far left help the strange left- far right government formation to exist, what would you do?

Would you remain leftist and communist or anarchist?

A transient centrism and pro-Westernism is in these circumstances a dignified solution and nothing else.

--

 

Ναι, αλλά το συνεχίζουν τα ΕΑΑΚ.

Η καθηγήτρια τής φιλοσοφικής δεν είναι πατήρ Πλεύρης, ή αναθεώρητης τού ολοκαυτώματος για να δέχεται αντίστοιχες πράξεις μπλοκαρίσματος.

Είναι απλά ακροκεντρώα πολιτική συκοφάντισσα.

Διαχρονικοί πολιτικοί συκοφάντες όμως είναι και αυτοί που τώρα είναι πολιτικά συκοφαντημένοι από την ίδια.

Τσούζει όταν σου κάνουν αυτό που κάνεις εσύ στους άλλους.

--

 

Η Νέα Δημοκρατία έχει ενσωματωμένη μέσα της και στην πρακτική της και την ακροδεξιά που έχουν όλα τα δυτικόφιλα κεντροδεξιά κόμματα στην Δύση και τις αποικίες τής Δύσης εντός εκτός ή στα όρια τής δυτικής κυριαρχίας. 

Είναι ούτως ειπείν ένα κεντροακροδεξιό Ατλαντικό κόμμα.

Η ελληνική αριστερά όμως και ο ελληνικός αναρχισμός είναι το στρατηγικό κόμμα υποταγής στον ανατολικό ολοκληρωτισμό και φασισμό.

Σήμερα δε οι Έλληνες αριστεροί και οι Έλληνες αναρχικοί είναι στρατηγικοί φιλοφασίστες, διότι ο νέος ανατολικός πόλος δεν κυριαρχείται από ολοκληρωτικά καθεστώτα τύπου Σοβιετικής Ένωσης που ήταν οριακά ή αυστηρά αντιφασιστικά (ανά περίσταση η ένταση) αλλά από εθνοφασιστικά ιμπεριαλιστικά καθεστώτα.

Αυτοί οι ύπουλοι εδώ, δεν θέλουν βέβαια να εφαρμοστεί από μέρους τους ένας αμιγής ακροδεξιός εθνικοσοσιαλισμός, θέλουν στρατηγικά να εφαρμόσουν ως ημι-αποικία τού νέου ανατολικού ιμπεριαλιστικού πόλου ένα κράμα εθνικοκομμουνισμού με αναρχικές αυτοδιαχειριζομενες νησίδες μέσα του, στα πλαίσια αρχικά μιας μεικτής καπιταλιστικής-και-γραφειοκρατικής οικονομίας και όπου φτάσει.

Τώρα τελευταία βέβαια έχουν μπλέξει τα πράγματα και έχουν στους κόλπους τους, κυρίως στη βάση αλλά και σε κάποια σημεία τού μηχανισμού, και πολλούς μάλλον ακροδεξιούς φιλοΡώσους πρωτο-εθνικοσοσιαλιστές, αλλά γενικά ελέγχουν το μαγαζί τους.

--

 

Oksana Kaketnik. Το όνομα τής δισεκατομμυριούχου καπιταλιστριας και ηγετικού στελέχους τού απαγορευμένου κομμουνιστικού κόμματος Ουκρανίας, για το οποίο κοπτεται το ελληνικό σταλινικό ΚΚΕ, διαμαρτυρόμενο για την απαγόρευση του. Διαφωνώ με την απαγόρευση αυτού τού κόμματος, αλλά ο πόνος τού ΚΚΕ για τους δισεκατομμυριούχους αδελφούς του με βρίσκει αδιάφορο. 

Χωρίς οργή αλλά με περιφρόνηση για τους υποκριτές του ΚΚΕ. Ψεύτες και προπαγανδιστές μια ζωή. 

Υπερτονίζουν τις σκοτεινές πτυχές τής αστικής δημοκρατίας στην Ουκρανία και υπερπροβάλλουν την παρουσία τής ακροδεξιάς, λένε και μια κουβέντα για την ρωσική εισβολή, για να κρύψουν τον ψευτοκομμουνισμό των δισεκατομμυριούχων NazBols συντρόφων τους.

--

 

Όσοι κάνουν προπαγάνδα υπέρ τού Στάλιν και του Μάο δεν διαφέρουν από αυτούς που κάνουν προπαγάνδα υπέρ του Χίτλερ. 

Ο Στάλιν και ο Μάο (όλοι οι λενινιστές και ειδικότερα οι σταλινικοί ψευτο-κομμουνιστες) είναι υπεύθυνοι για την μαζική δολοφονία εκατομμυρίων εργατών και πολιτών, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο Χίτλερ και οι ναζιστές είναι υπεύθυνοι για την μαζική δολοφονία εκατομμυρίων εργατών και πολιτών.

Ο πιο αποτελεσματικός αντικομμουνισμός που υπήρξε ποτέ στην ιστορία είναι ο αντικομμουνισμός των λενινιστών-τροτσκιστών-σταλινικών. 

Κατέστρεψαν ολοσχερώς την ιδέα και το όνομα τού κομμουνισμού. Το να τους ασκείς κριτική λέγοντας τους την αλήθεια το ονοματίζουν και αυτό αντικομμουνισμό, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι πρώτοι αποτελεσματικότεροι και πιο ύπουλοι αντικομμουνιστές ήταν είναι και θα είναι αυτοί: 

Οι μπολσεβίκοι κρατιστές γραφειοκράτες μαζικοί δολοφόνοι, απολογητές μαζικών δολοφονιών, ψεύτες.

--

 

Οι υποστηρικτές τού δυτικού και τού ανατολικού ηγεμονισμού στην επικράτεια τού ελληνικού κράτους είναι τόσο φανατικοί και παθιασμένοι, ώστε θεωρώ σίγουρο ότι αν και όταν υπάρξει κάποια σοβαρή εδώ (τοπική) εμφάνιση αυτής ή μιας άλλης σημαντικής κρίσης, θα διαλύσει την χώρα. 

Όσοι θέλουν μιαν ανεξάρτητη, όχι με απόλυτη-εθνοκεντρικη έννοια, πολιτική σκέψη και πρακτική, δεν έχουν τύχη στην χώρα αυτή, ούτε θα έχουν ποτέ τύχη. 

Δυτικόφιλοι και Αντιδυτικοί, καθώς και διάφορα ταλαντεύομενα στοιχεία (όχι ανεξάρτητα στοιχεία), σχηματίζουν την εικόνα μιας μελλοντικής καταστροφής. 

Μιλάμε πάντα για πιθανότητες, στηριζόμενοι στην αρνητική εικόνα μιας πολιτικής και ιδεολογικής σκηνής που μοιράζεται ανάμεσα σε ανοιχτούς ή έμμεσους δούλους τής μιας ή τής άλλης παγκόσμιας αυτοκρατορίας (υπερεθνικοί-διεθνικοί σχηματισμοί ιεραρχικά συγκροτημένων συνασπισμών-πόλων ισχύος).

--

 

Πώς λειτουργεί ο ήπιος αναρχίζων (με τη συνεισφορά των αναρχικών στη πράξη και στην ιδεολογία) κρατισμός/ εθνικοκομμουνισμός στις σημερινές συνθήκες, μέσω ενός παραδείγματος από το ελληνικό κινηματικό λουμπεναριό.

Μιλάω με στοιχεία, τα οποία τα γνωρίζω μέσω τής δουλειάς μου στην δημόσια κρατική κοινωνική ασφάλιση τής Ελλάδας (παλιότερα στο ΙΚΑ νυν ΕΦΚΑ).

Για να τελειώνω με τους τσίγκινους τενεκεδένιους και εντέλει πέτσινους κρατικοδίαιτους Νετσάγεφ και Λένιν τής Αλαμπάμα με το παραπλανητικό όνομα Ελλάδα.

Όπως γνωρίζετε το ένα άμεσο παράρτημα τού ΣΥΡΙΖΑ στον αναρχικό χώρο (υπάρχουν κι άλλες δομές, πιο αυτόνομες) είναι ο Ρουβίκωνας (το άλλο είναι η Ροσινάντε τού Ανδρουλι(γ)δάκη).

Που στεγάζεται η κυρία παρακρατική δομή τού Ρουβίκωνα;

Στο οίκημα που ήταν ο παλιός κινηματογράφος των Εξαρχείων ΒΟΞ.

Σε ποιον ανήκε αυτό το οίκημα;

Παλιά στο ΤΑΠ-ΟΤΕ (ασφαλιστικό ταμείο των υπαλλήλων τού ΟΤΕ) (δεν είμαι χίλια τοις εκατό σίγουρος) και τώρα στον ΕΦΚΑ, που είναι το ενοποιημένο κρατικό ασφαλιστικό ταμείο, στο οποίο έχει ενσωματωθεί και το ΤΑΠ-ΟΤΕ αλλά και το ΙΚΑ, το οποίο ΙΚΑ είναι όμως ο κύριος κυρίαρχος δημόσιος κρατικός ασφαλιστικός οργανισμός που δια μέσω τού γραφειοκρατικού και συνδικαλιστικού μηχανισμού του κάνει (ακόμα και τώρα) κουμάντο στον ΕΦΚΑ.

Τους ξέρω καλά και είναι σάπιοι ως το μεδούλι.

Γιατί το ΕΦΚΑ (ουσιαστικά ΙΚΑ) δεν ζήτησε μέσω των εισαγγελικών αρχών να του επιστραφεί η περιουσία του που καταλήφθηκε αυθαίρετα από τους λούμπεν παρακρατικούς τού Ρουβίκωνα;

Μιλάμε για δημόσια περιουσία που έχει σχηματιστεί με το αίμα και τον ιδρώτα α) εργατών που πεθαίνουν στη δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί και (όταν λ.χ μιλάμε για το ΤΑΠ-ΟΤΕ) β) δημοσίων υπαλλήλων (ή ΔΕΚΟ) που πληρώνονταν με την φορολόγηση επί των προαναφερθέντων εργατών ή με την φορολόγηση των εργοδοτών που όμως ό,τι κερδίζουν που φορολογείται το κερδίζουν με τον ιδρώτα και το αίμα πάλι των προαναφερθέντων εργατών.

Πάνω σε αυτό το αίμα κάθεται τώρα ο Ρουβίκωνας υπό την ανοχή και την συνενοχή τής σάπιας διοίκησης και τής συνδικαλιστικής μαφίας τού ΕΦΚΑ.

Κάποια στιγμή ενεργοποιήθηκε ένας εισαγγελέας για την εκδίωξη των παρακρατικών αναρχικών, και ξέρετε τι είπε η τότε διοίκηση τού ΕΦΚΑ-ΙΚΑ;

Ότι δεν ζήτησε κάτι τέτοιο και μάλιστα το είπε με άγριο τσαμπουκαλεμένο τρόπο.

Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία βλέπετε, κι έτσι τίποτα δεν έγινε.

Το τρομαχτικό όμως είναι το έξης.

Ενώ η ΝΔ γενικά εξάρθρωσε και διέλυσε πολλές καταλήψεις την κατάληψη τού Ρουβίκωνα δεν την έχει πειράξει, ζει και βασιλεύει, ο δε Ρουβίκωνας συνεχίζει να κάνει καταδρομικές επιχειρήσεις εκφοβισμού διαφόρων δεξιών πολιτικών κ.λπ.

Εννοείται ότι η διοίκηση τού ΕΦΚΑ-ΙΚΑ αλλά και οι συνδικαλιστές μαφιόζοι τού συνδικάτου του δεν έχουν κάνει τίποτα.

Μάλλον τα έχουν βρει τα παιδιά μεταξύ τους.

Όμως αυτό όσον αφορά την διοίκηση λέγεται εγκληματική αμέλεια και συνεπάγεται ποινικές ευθύνες.

Ένα είναι το σίγουρο.

Ο Ρουβίκωνας δεν είναι απλά ένα παρακράτος που σχετίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά επίσης είναι ένα παρακράτος που σχετίζεται με το ΚΡΆΤΟΣ και λούμπεν μαφιόζους συνδικαλιστές τού δημοσίου.

Φάτε τα σκατά μου τενεκέδες.

--

 

Επειδή οι σκέψεις μου είναι καταιγιστικές, τις δομώ σε σημεία προς διευκόλυνση όλων μας.

1.

Ο «κομμουνιστικός» σταλινικός-τροτσκιστικός-μαοϊκός ολοκληρωτισμός έχει σαν ρίζα του τον λενινιστικό ολοκληρωτισμό.

Το ερώτημα, κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκό, είναι, ο λενινιστικός ολοκληρωτισμός ποια ρίζα έχει;

Διάφοροι νέοι φιλόσοφοι, φιλελεύθεροι οι περισσότεροι, έριξαν το βέλος τους προς την μεριά τού Μαρξ.

Δίπλα σε αυτούς, όχι τόσο μακριά όσο πιστεύουν οι ειδήμονες περί τον Καστοριάδη, ήταν ο Καστοριάδης, ο οποίος χωρίς να θέλει να ισοπεδώσει τον Μαρξ τον «κατηγόρησε» ότι ως αντινομικός πολιτικός φιλόσοφος και οικονομολόγος κυριαρχήθηκε από το καπιταλιστικό φαντασιακό (τής απεριόριστης ανάπτυξης κ.ο.κ).

Η κατεύθυνση τού Καστοριάδη ήταν ριζικά διαφορετική από αυτή των νέων φιλοσόφων και γενικότερα των φιλελεύθερων και υπερσυντηρητικών ή δεξιών επικριτών τού ίδιου τού Μαρξ.

Ευθέως και απροκατάληπτα, θαρρώ, βρίσκω κάθε φιλελεύθερη και κάθε συντηρητική/υπερσυντηρητική επικριτική κριτική τού Μαρξ, ενός ας πούμε Μπερκ-ιανού τύπου, πολύ περισσότερο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική από την κριτική τού Καστοριάδη που αποτελεί μιαν ευφυέστερη εκδοχή τής, εν γένει διορατικής αλλά μέσα στο ίδιο με τον Μαρξ κλουβί, κλασικής αναρχικής κριτικής.

Δεν απορρίπτω την αντι-μαρξιστική συμβολή κανενός αναρχικού ή αναρχοδημοκράτη/δημοκρατιστή (όπως είναι ο Καστοριάδης) αλλά θεωρώ ότι είναι φυλακισμένη στο ίδιο εν δυνάμει για όλους (μαρξιστές, αναρχικούς, αναρχοδημοκράτες) ολοκληρωτικό κλουβί.

Εν ολίγοις, θεωρώ ότι και ο αναρχισμός ή αναρχοδημοκρατισμός είναι μια από τις πρώτες ύλες τής μιας εκδοχής ολοκληρωτισμού, τού ούτως ειπείν γιακωβίνικης προέλευσης ολοκληρωτισμού τής νέας εποχής.

Ο άλλος, μερικοί λένε πιο επικίνδυνος, ολοκληρωτισμός, είναι ο ολοκληρωτισμός τού εθνοφασισμού εθνικοσοσιαλισμού φασισμού-ναζισμού.

Εγώ θα προσέθετα ως νέα μορφή τον θρησκευτικό [ισλαμικό και ινδουιστικό (ακόμα)] φονταμενταλισμό-ολοκληρωτισμό.

Όλοι αυτοί οι ολοκληρωτισμοί τέμνονται μεταξύ τους έχοντας κοινά χαρακτηριστικά και μερικές φορές υπάρχουν πιο στενές συνθέσεις τους.

2.

Ο αναρχικός-μαρξιστικός ολοκληρωτισμός έχει κάποια στοιχεία, που προέρχονται περισσότερο από την Γαλλική επανάσταση, τον Γιακωβινισμό αλλά και το δυτικό μεσαιωνικό χιλιαστικό-κομμουνιστικό κίνημα, που τον διαφοροποιούν σε μεγάλο βαθμό από τα άλλα είδη ολοκληρωτισμού.

Το ανησυχητικό σήμερα είναι ότι η απογοήτευση και η επίγνωση των αντικειμενικών ορίων τού κρατικογραφειοκρατικού «σοσιαλισμού» που ήταν κι αυτό εκμεταλλευτικό-ταξικό-ιεραρχικό σύστημα, έχει οδηγήσει τόσο τούς «προφητικούς» επί αυτού αναρχικούς όσο και τους μαρξιστές σε μια περίεργη υποταγή στον καπιταλισμό στα πλαίσια μιας τακτικής αναδίπλωσης, η οποία δεν αποκλείει μεγαλύτερες ωσμώσεις με τα άλλα είδη ολοκληρωτισμού, όχι μόνο δεν αποκλείει μάλιστα αυτές τις ωσμώσεις είναι «σαν» να τις αποδέχεται.

Ο κάθε αριστερός και ο κάθε αναρχικός στην Δύση κυρίως είναι σαν να έχει πάρει αγκαζέ κι έναν δικό του φασίστα ή θεοκράτη, μεταξύ τους δε (των αναρχικών και των μαρξιστών) επικρατεί μια «νέα αδελφοσύνη» ένα βαθύ αναρχομαρξιστικό κράμα, το οποίο προκύπτει μεν από την αναπόφευκτη ηγεμονία τής «προφητείας» τού «προφητεύσαντος» αναρχισμού (που αποτελεί το κρίνον Υπερ-Εγώ όλων, ακόμα και των τελευταίων σταλινικών), αλλά δεν αποτελεί μόνον αυτό.

Το κράμα αυτό (το οποίο λ.χ το βλέπω εγώ σε ένα πολιτισμικό επίπεδο ακόμα και σε σταλινόπαιδες κνιταριά που ομοιάζουν όλο και πιο πολύ με αναρχόπαιδες φρίκουλες), σημαίνει μια επιστροφή στις ρίζες, έναν ιδιότυπο φονταμενταλισμό που έχει την ειδική συμβολιστική του, αλλά επιπλέον, και εδώ μπαίνουμε στο 3ο ζουμί, έχει να κάνει με την βαθιά ρίζα τού αριστεροαναρχισμού στον «εκτός κακιάς Δύσης-Νέας Ρώμης» εξωτισμό.

Ιδού και το νέο πέρασμα στην ζώνη τού νέου λυκόφωτος, το οποίο πλέον είναι απαρτισμένο και αρματωμένο ως νέος ιμπεριαλιστικός κόσμος σε ανάδυση, μη δυτικός, εκδικητικός, εθνικοκαπιταλιστικός και εθνικοκομμουνιστικός, ή ισλαμιστικός κ.λπ.

Βλέποντας αυτό το «νέο πέρασμα» ρωτάμε.

Είναι άραγε τόσο «νέο»;

3.

Η ενοποίηση των συναισθημάτων και των παθών, αλλά και των σκέψεων όλων των αλληλομισούμενων ολοκληρωτισμών γύρω από τον πόθο και την λύσσα για την πτώση τής Δύσης, είναι μεν ένα συγχρονικό παροντικό φαινόμενο, αλλά μήπως ταυτόχρονα αναδύει μια παλιά κατάσταση, στο βάθος τού ριζοσπαστικού φαντασιακού;

Προτού ακόμα σπεύσουμε να ψάξουμε να βρούμε πολιτισμιολογικές κοινωνικοανθρωπολογικές διαστάσεις και πτυχές ως θεμελιώσεις κ.ο.κ. θα έλεγα να δούμε, ή μάλλον να μην ξεχνάμε ποτέ να βλέπουμε το κυνικό και προσγειωμένο στη γη ταξικό προφίλ τού δούλου ή τού υποτελή στην Δύση, που ήταν πάντα, και ίσως είναι ένας πληβείος, ένας πλεμπάγιας, για τον οποίο δεν ξέρουμε αν έπαψε ποτέ να θέλει να σιτίζεται από τα πλεονάσματα των κατακτημένων ή απομυζούμενων περιφερειών ή αν έπαψε ποτέ να θέλει να πέσει η Ρώμη κι ας πάει και το παλιάμπελο ρε παιδί μου.

Σίγουρα, ακόμα και σχηματοποιώντας με αυτό τον φρικτό τρόπο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο προλετάριος τού μητροπολιτικού-δυτικού παρόντος δεν έπαψε ποτέ να είναι κατά πλειονότητα ένας πληβείος που δεν θα μπορέσει ποτέ να βρεθεί στην θέση ενός πληβείου τής ρωμαϊκής κλασικής περιόδου, όσον αφορά την κεντρικότητα τής παρουσίας του στον δημόσιο πολιτικό χώρο, όσα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα κι αν φτιαχτούν.

Τον έχουν και έχει τον εαυτό του μόνο για τον δρόμο, για διαδηλώσεις, και για εκτελεστή των οδηγιών μιας περίκλειστης κομματικο-πολιτικής ελίτ, και τίποτα άλλο, άρα βρίσκεται σε ένα Κολοσσαίο που δεν είναι καν ορατό στο βλέμμα του ως Κολοσσαίο. Εκεί που πραγματικά βρίσκεται είναι σε μια περιφέρεια τής ζωής, τής πολιτικής και οικονομικής ζωής, ακόμα κι αν ζει στο κέντρο τής Νέας Υόρκης.

Αυτός ο πληβείος και η αναδυόμενη από αυτόν ιδεολογική ιερατική ελίτ, αν θέλει να δει μακριά, θα δει κάτι «από έξω».

Η σωτηρία είναι «από έξω».

Άρα ήδη κοιτάει τον εχθρό τού εχθρού του, ως πιθανό σωτήρα ή καταλύτη, κοιτάει στον «άλλο κόσμο», και για να κοιτάξει ψηλά, πάνω από την ταπεινή, περιφερειοποιημένη, ιδιωτική κατ'ουσίαν ζωή του, μπορεί να το κάνει αυτό αν κοιτάξει έξω από τον περίβολο τής δικής του φυλακής, ή νομίζει ότι κοιτάει, διότι αυτό που κοιτάει στην πραγματικότητα είναι η δική του πληβειακή υπόσταση αντικατοπτρισμένη σε μια ελπίδα τού «έξω».

Μπορεί ο Μαρξ να προσπάθησε να δει αυτό το «έξω» μέσα στα υλικά σπλάχνα τής δυτικής καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά ούτε θέλησε ούτε μπόρεσε ποτέ του να δει την πληβειακή υπόσταση αυτού τού «έξω-μέσα/ορίου», για αυτό άλλωστε απαρνήθηκε λεκτικά τον δυτικό πληβείο κατασκευάζοντας την μυθική και διόλου ορθολογική ή υλιστική λεκτική καταγωγική μετατροπή του σε «προλετάριο».

Που είναι όμως ο ολοκληρωτισμός εδώ;

Σε αυτό το «έξω» όπως πραγματικά υπάρχει, όπως πραγματικά εισδύει στο «μέσα» τής δυτικής κοινωνίας, και στο «μέσα-έξω/όριο» αυτής τής κοινωνίας όπως απειλητικά προσβάλλει και αμφισβητεί πλέον όχι μόνον την παγκόσμια ηγεμονία της αλλά και τον ίδιο τον στενότερο οριακό χώρο της, τα απτά σύνορά της.

Οι αλαλαγμοί χαράς αλλά και εκδικητικού θυμού για την συνεχή θραύση των δυτικών συνόρων, κάθε μορφής θραύσης τους, αυτόν τον νεοαριστερό/νεοαναρχικό πληβειακό ολοκληρωτισμό σημαίνει, στην διάκριση του από τους άλλους, αλλά και σε μερική διάκριση από την αρχική αριστερή/αναρχική μορφή του.

Δεν μιλάμε για φασίστες. 

Είναι άλλο είδος ολοκληρωτισμού, και οι πιθανές συνάψεις και ανασυνάψεις του με τον εθνοφασιστικό ολοκληρωτισμό περνάνε από αυτή την νέα ιδεολογική κρισάρα, ακόμα και όταν υπάρχει ανάγκη για μια θερμή και θυελλώδη αμαρτωλή μοναδική βραδιά πάθους.

Βέβαια, το ζήτημα είναι πάντα «που» είναι κανείς, και εδώ στην Ελλάδα λ.χ είμαστε πολύ κοντά στο εξωτικό και στο όριο, και τα πράγματα των ολοκληρωτισμών ακόμα και των πληβείων μπερδεύονται πολύ..

--

 

Στο μεταξύ, εκεί που μιλάγαμε εγώ και η ενδοσύνη μου για την Βελτσοειδήμωνα μη-κανονικότητα (νομίζω ότι το Ω είναι το ορθόν), σκέφτηκα αστραπιαίως για την πολιτική σκηνή στο Ιράν και μια υπάρχουσα εντός αυτής παραδοξότητα (αυτό δεν είναι μετάβαση σε άλλο γένος αλλά μετάβαση σε άλλη σφαίρα τού επέκεινα).

Οι θεοκρατες έχουν επιβάλλει ένα θεσμικό σύστημα περιορισμένης αντιπροσώπευσης, απολύτως υπαγόμενο στην αρχή τού υπέρτατου Ηγέτη, ένα υβριδικό κομψοτέχνημα τής αυταρχικής θεοκρατικοβοναπαρτιστικής ευφυίας τού Χομεϊνί.

Παζλ.

Οι αντιπολιτευόμενοι, ξεκινώντας από τους μοναρχοφιλελεύθερους βοναπαρτιστές (είτε είναι κεντροδεξιές ουρές τού επίδοξου Σάχη είτε είναι μοναρχιστές κρυφοφασίστες με προβιά φιλελευθερισμού) και φτάνοντας ως τους πιο δαιμονισμένους λενινιστές νετσαγεφιστές που φαντάζονται άμεση εργατική επανάσταση και τα μυαλά στα κάγκελα, με ενδιάμεσους τους Χεκματιστές που είναι τρόπον τινά μοντέρνοι συμβουλιακοί κομμουνιστές, ΤΙ προτείνουν ως επιθυμουμενο από αυτούς θεσμοποιημένο πολιτικό σύστημα αντιπροσώπευσης προς αντικατάσταση τού ήδη υπάρχοντος θεοκρατικού;;

Μα φυσικά ΤΊΠΟΤΑ.

Κουκουρούκου δηλαδή.

Κακές σκέψεις κάνω και για την «καλύτερη Ανατολή», τελικά.

--

 

Βλέπω ότι το ψέμα τής Μαρίας είναι ακόμα ανεπούλωτο για αυτούς που ήξεραν να συκοφαντούν αυτούς που απλά ήξεραν να αμφιβάλλουν χωρίς να συμφωνούν πότε με τις επαναπροωθήσεις.

Για την μαζική επαναπροώθηση των προσφύγων στην Ειδομένη από την αριστερή κυβέρνηση που έφτιαξε στρατόπεδα εγκλωβισμού στα νησιά τού ανατολικού Αιγαίου, συνάπτοντας συμφωνία με τη Τουρκία και την Μαμά Μέρκελ, τσιμουδιά έτσι;

Μας κάνετε πίτα με τους ρατσιστές, για αυτό κι εμείς θα σας κάνουμε πίτα με την αιώνια αντιπολίτευση.

Ποτέ ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ούτε στη δευτέρα παρουσία.

--

 

Θα τοποθετηθώ ξανά, με κρυστάλλινη σαφήνεια, για την απαράδεκτη εγκληματική πρακτική των επαναπροωθήσεων των προσφύγων στο Αιγαίο με εγκληματική ευθύνη της Ελληνικής κυβέρνησης και τής Frontex/EU, και για την ταυτόχρονη ορθότητα τής ύψωσης τού τείχους στον Έβρο.

Δύο διαφορετικά πράγματα που σημαίνουν πολλά για την αποκάλυψη τού βρώμικου ρόλου τής ελληνικής Δεξιάς και της ελληνικής αριστεράς/αναρχίας στην χώρα αυτή.

 

Άγριος Κεντρώος μέχρι να σβήσει ο ήλιος, ίσως και μετά.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

''Assange is treated like a criminal, because he is a Russian spy..''

https://twitter.com/Tendar/status/1641779403662192640?s=20

''Guess who is not talking about the Vulkan Files exposing Russian activities? Correct:

Wikileaks

This obscure organization which claims to support whistleblowers and even bears "leaks" in the name "suspiciously" omits the revelations which embarrass Putin-Russia. One might assume that this is exactly that kind of event which would have them all over the place, but it's not, and it is not even the first time.

In 2016 the so-called "Surkovleaks" dropped. That leak revealed that Russian paratroopers (VDV) were directly involved in the battles in Donbas back in 2014, proving that the Russian military was directly involved and dispelling any claims of any kind of rebellion there. Wikileaks didn't mention the Surkovleaks even once.

Little earlier in 2016 before the Surkovleaks the Panamapapers dropped. Wikileaks was in the beginning very giddy to report on the Panamapapers since it involved many political enemies of them (and Russia). They changed, however, the tune once Putin and his friends got into crosshairs. Wikileaks was then quick to call it an "attack by Soros" (see first screenshot). This dogwhistle Anti-Semite claim is widely used by right-wing operators around the world. It was clear that Wikileaks didn't want Russia to be involved and tried to deflect all scrutiny where Putin has accumulate wealth on foreign bank accounts.

There have been numerous cases where Wikileaks reacted with critical and deflective responses when it was about Russia. Each separate event might have been a coincidence but the sheer amount of following cases prove a system behind it which cannot be even explained with "selective bias". This went far beyond that.

I have called out Wikileaks for their practices and the result can be seen in the 2nd screenshot. Therefore, I have no problems when Assange is treated like a criminal, because he is a Russian spy.

Wikileaks is a FSB front. A fighter for democracy, transparency and truth would never selectively treat all those leaks in such a different manner or even attack leaks unfavorably for a specific party.''

 

Σχόλιο

Ιωάννης Τζανάκος

-

''Assange is treated like a criminal, because he is a Russian spy..''

Bingooooo.!!

How do you feel now, oh awakened "leftist"? 

You should probably start to feel a little more ''less intelligent'', dialectical materialism doesn't always help you, my dear..

 

Tuxedomoon - No Tears (Lyrics)

Intersection points.

The Greek left and Greek anarchism belong to the pro-Eastern National Socialist current.

--

The plan of the Greek left and anarchism for a mild national communism or even national socialism, works strategically as follows:

At the leading national reformist top there is a mild plan of balancing international politics between the Western and Eastern (mainly Russian and Chinese) imperialist worlds, and on the domestic front a mild class-conciliatory (toward Western neoliberalism) social democracy.

In the wild populist far-left and anarchist base there is a rabid populist anti-rightist anti-western scheme of action that oscillates between 1) populist anarchism/ultra-leftism with direct actions (usually mild populist violence) against "corrupt" capitalists and right-wing pro-Western politicians and government officials and 2) left-wing pro-Russian national communist anti-imperialist populism that reaches the limits of far-right national socialist ideas and practices of political confrontation and socio-cultural positioning.

The peculiarity of these mild or more hard-line National Communists and their adjacent anarchist tails lies in the fact that they are simultaneously subject to extreme anti-national type anti-nationalist ideas and political/international political strategies, that is why they are in favor of a far-left logic of the abolition of the eastern border not only at the level of of subservience to Turkish imperialism but also at the level of an extreme, hypocritical and furious ultra-left supposedly "pro-immigration" policy.

All of this operates on the basis of the schizophrenic Nechayevist strategic political plan of the Greek left for the annexation (or relative autonomy but within the context of the annexation) of Greece in a new eastern imperialist world.

 

Η ελληνική αριστερά και ο ελληνικός αναρχισμός ανήκουν στο ανατολίζον εθνικοσοσιαλιστικό ρεύμα.

--

Το σχέδιο τής ελληνικής αριστεράς και αναρχίας για έναν ήπιο εθνικοκομμουνισμό ή ακόμα εθνικοσοσιαλισμό, λειτουργεί στρατηγικά ως εξής:

Στην ηγετική εθνικορεφορμιστική κορυφή υπάρχει ένα ήπιο σχέδιο ισορροπιστικής διεθνούς πολιτικής μεταξύ δυτικού και ανατολικού (κυρίως ρωσικού και κινεζικού) ιμπεριαλιστικού κόσμου, και στο εσωτερικό μέτωπο ένας ήπιος ταξικά συμβιβαστικός (προς τον δυτικό νεοφιλελευθερισμό) σοσιαλδημοκρατισμός.

Στην άγρια λαϊκή αριστερή υπεραριστερή και αναρχική βάση υπάρχει ένα έξαλλο λαϊκίστικο αντιδεξιό αντιδυτικό σχήμα δράσης που παραλλάσσει μεταξύ 1) λαϊκίστικου αναρχισμού αριστερισμού με άμεσες δράσεις (ήπιας λαϊκής βίας συνήθως) εναντίον «διεφθαρμένων» καπιταλιστών και δεξιών φιλοδυτικών πολιτικών και κρατικών στελεχών και 2) αριστερού φιλορωσικού εθνικοκομμουνιστικού αντιιμπεριαλιστικού λαϊκισμού που φτάνει στα όρια ακροδεξιών εθνικοσοσιαλιστικών ιδεών και πρακτικών πολιτικής αντιπαράθεσης και κοινωνικοπολιτισμικής τοποθέτησης.

Η ιδιομορφία αυτών των ήπιων ή πιο σκληροπυρηνικών εθνικοκομμουνιστών και των παρακείμενων αναρχικών ουρών τους έγκειται στον γεγονός ότι είναι ταυτόχρονα υποκείμενοι σε ακραίες αντεθνικού τύπου αντιεθνικιστικές ιδέες και πολιτικές/διεθνοπολιτικές στρατηγικές, για αυτό είναι υπέρ μιας υπεραριστερής λογικής κατάργησης των ανατολικών συνόρων όχι μόνον στο επίπεδο τής υποτέλειας απέναντι στον τούρκικο ιμπεριαλισμό αλλά και στο επίπεδο μιας ακραίας, υποκριτικής και έξαλλης υπεραριστερής υποτίθεται «φιλομεταναστευτικής» πολιτικής.

Όλα αυτά λειτουργούν με βάση το σχιζοφρενικό νετσαγεφικό στρατηγικό πολιτικό σχέδιο τής ελληνικής αριστεράς για προσάρτηση (ή σχετική αυτονομία αλλά στα πλαίσια τής προσάρτησης) τής Ελλάδας σε έναν νέο ανατολικοϊμπεριαλιστικό κόσμο.

 

The Greek left has proportionally the logic that the Iranian left had before the rise of Khomeini to power in Iran.

This logic is so strong in its religious anti-Westernism that it exists even in former Western-Marxist ideological and political spaces.

Let's not dwell on external phenomena. E.g. Varoufakis, a well-educated in Western universities, a professor in Western and Greek universities, and probably an eminent scientist, if you read him a little "below the lines", a little below not much, you will see that he is tolerable as supportive of theocratic Iran and partly supportive in the most insidious way of fascist Russia. With the Chinese neo-totalitarianists he wanted to make economic deals, he has openly stated that. He is also "neutral" in relation to the war, we know what that means, we learned it.

The Stalinist Communist Party is also "neutral", but its neutrality is more obviously pro-Russian than that of Varoufakis.

Tsipras and his party, which have begun to approach the right again in terms of percentages, have a more ambivalent attitude, playing a double game but due to the great power of pro-Russianism in the base of his party combined with the also great power of neutrality in youth of the electoral and party base of this party, necessarily follows its "people".

In the future things will be even worse, if we assume that there will be a greater reduction in the power of the Western imperialist coalition and the Western world as a whole.

As the new radical global competition for world Dominance looms and emerges, I unreservedly side with the West.

I will not repeat the mistakes of the Iranian leftists as a person, nor will I tolerate these mistakes intellectually, politically and in the field of values for my country.

I know very well what the pro-Western depent from West-imperialism as vassal right and far-right are (the far-right in Greece is divided into pro-Western and pro-Russian anti-Western), I have no illusions, but my anti-right political position is not enough to yield to the moral, value and ideological pressures of the Greek left, perhaps also of the main current of the global left, and to neutralize myself in the face of the global conflict.

Neutralism on the Western left may be more sincere and naive, but here it all works in favor of the new East Asian and Eurasian fascism and totalitarianism, so I have no time for Western metropolitan ideological luxuries.

Your wild centrist friend.

 

In Greece, the political power of the right-wing pro-Western Vultures is decreasing and the political power of the "left" anti-Western or semi-anti-Western pro-Russian snakes is increasing.

I won't vote for anyone, but I'll say it clearly, I've always disliked snakes in my life the most.

Your wild centrist friend.

 

Στην Ελλάδα μειώνεται η πολιτική ισχύ των δεξιών φιλοδυτικών Γυπών και αυξάνεται η πολιτική ισχύς των «αριστερών» αντιδυτικών ή ημι-αντιδυτικών φιδιών.

Δεν θα ψηφίσω κανέναν, αλλά το λέω ξεκάθαρα, πάντα αντιπαθούσα τα φίδια στη ζωή μου περισσότερο.

Ο άγριος κεντρώος φίλος σας.

 

France needs a leftist president like Tsipras to send the retirement age to 67.

 

History repeats itself, not just as a farce, and Macron takes his place in the Pantheon of Weimarian idiots.

 

Hegelolo

 

I support working class and rebellious youth in France.

Macron-centrism is over.

The time of polarities is coming again, not only of the main dipole Capital-Labor, but also others.

We will have a great time.

Especially I, who hates them all.

 

Hegelolo

--

 

The coefficients of an unsolved differential equation are happy with themselves, but not the equation itself, which suffers.

I'm an unsolved differential equation that decided not to suffer with the idiots that make it up.

 

Hegelolo

--- 

Epilogue preface.
Where was the "working class" you morons?
The girls gived to working class a lesson with their lives, morons.

--

 

My thoughts after the fall of my last leftist and pro-communist delusions are now stormy and rather downright pessimistic.

They are pessimistic in the first place, because I did not stop being a communist idiot to become a liberal, a centrist or a rightist, or an anarchist or a social democrat or a nationalist or a fascist or a theocrat.

I sophistically played with created from me (pseudo-)"term" of "self-identification" "wild centrist", to keep things in a temporary ideological balance, as I have been doing for years, I don't remember how many years.

Now it's time for the truth.

The elaborations I have made during all these years of internal struggle with self-delusion have matured and are beginning to bear fruit and be formed into a separate system of interpretation of political structures and immediate local and global events, in which case they will be freed from the conditions of their heterodetermination by the familiar anti-capitalist fantasy and nonsense, or rather, the silly form that anti-capitalism has taken so far anyway apart from my own small participation in this mainstream silly form of anti-capitalism and anti-statism.

The more pessimistic I become, the more it clears my mind, the more it clears my mind and freezes, the more pessimistic I become, and this is a good thing, because how else, above all else, can one escape in the first place from the gloating of most of the anti-capitalist idiots who today , openly or secretly, rejoice in the possible fall of the West?

Around the possible fall of the "new Rome" (this horrible thing but...) gather not only the vultures of the renewed Asian (and capitalist Asian) barbarism but also the stupid hyenas of anti-capitalism/anti-statism who expect that the great upheavals and geopolitical changes in favor of the neo-orientalists will give them the opportunity again to implement their stupid plan, slightly modified, for a new semi-statist totalitarianism.

It is enough for them of the latter and a little hegemony at the limits or margins of the would-be new vengeful world emperors, and they think that this way they will return to the foam of world history, of such rotten political subjects we speak, complementary and fatal again, in relation to the system of Dominion and oppression.

 

Οι σκέψεις μου μετά την πτώση των τελευταίων αριστερών και φιλοκομμουνιστικών αυταπατών μου, είναι πλέον καταιγιστικές και μάλλον απόλυτα απαισιόδοξες.

Είναι απαισιόδοξες καταρχάς, διότι δεν έπαψα να είμαι κομμουνιστής ηλίθιος για να μετατραπώ σε φιλελεύθερο, κεντρώο ή δεξιό, ή αναρχικό ή σοσιαλδημοκράτη ή εθνικιστή ή φασίστα ή θεοκράτη.

Έπαιξα σοφιστικά με τον δημιουργημένο από εμένα (ψευδο-)«όρο» «αυτοπροσδιορισμού» «άγριος κεντρώος», για να κρατήσω τα πράγματα σε μια προσωρινή ιδεολογική ισορροπία, όπως κάνω εδώ και χρόνια, δεν θυμάμαι πια πόσα χρόνια.

Τώρα ήρθε η ώρα τής αλήθειας.

Οι επεξεργασίες που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια τής εσωτερικής πάλης με την αυταπάτη, έχουν ωριμάσει και αρχίζουν να καρπίζουν και να συγκροτούνται σε ξεχωριστό σύστημα ερμηνείας των πολιτικών δομών και των άμεσων τοπικών και παγκόσμιων πεπραγμένων, οπότε θα απελευθερωθούν από τους όρους τού ετεροκαθορισμού τους από την οικεία αντικαπιταλιστική φαντασίωση και ανοησία, ή μάλλον, την ανόητη μορφή που έχει έτσι κι αλλιώς μέχρι στιγμής ο αντικαπιταλισμός πέρα από την δική μου μικρή συμμετοχή σε αυτή την κυρίαρχη ανόητη μορφή αντικαπιταλισμού και αντικρατισμού.

Όσο πιο απαισιόδοξος γίνομαι τόσο καθαρίζει το μυαλό μου, όσο καθαρίζει το μυαλό μου και παγώνει τόσο πιο απαισιόδοξος γίνομαι, και καλώς γίνεται αυτό, διότι πως αλλιώς άραγε, πέραν όλων των άλλων, να ξεφύγει κανείς καταρχάς από την χαιρεκακία των περισσότερων αντικαπιταλιστών ηλίθιων που σήμερα, ανοιχτά ή κρυφά, επιχαίρουν με την πιθανή πτώση τής Δύσης;

Γύρω από την πιθανή πτώση τής «νέας Ρώμης» (αυτού τού φριχτού μεν πράγματος αλλά...) δεν μαζεύονται μόνον οι γύπες τού ανανεωμένου ασιατικού (και καπιταλιστικά ασιατικού) βαρβαρισμού αλλά και οι ανόητες ύαινες τού αντικαπιταλισμού αντικρατισμού που περιμένουν ότι οι σπουδαίες αναταραχές και οι γεωπολιτικές αλλαγές προς όφελος των νεοανατολιστών θα τους δώσουν την ευκαιρία ξανά να εφαρμόσουν το ανόητο σχέδιο τους, ελαφρά παραλλαγμένο, για έναν νέο ημι-κρατικιστικό πλέον ολοκληρωτισμό.

Τους αρκεί των τελευταίων και μια μικρή ηγεμονία στα όρια ή τα περιθώρια των επίδοξων νέων εκδικητικών κοσμοκρατόρων, και νομίζουν ότι έτσι θα επιστρέψουν στον αφρό τής παγκόσμιας ιστορίας, για τέτοια σάπια πολιτικά υποκείμενα μιλάμε, συμπληρωματικά και μοιραία πάλι, σε σχέση με το σύστημα Κυριαρχίας και καταπίεσης.

---

 

Two broken nations seemingly unrelated to each other, the "Italian" South of the "Kingdom of the Two Sicilies" and the Roma (Gypsies).

The already industrially developed "Italian" South was dismantled by the Jacobin agents of the Italian North and since then its children turned to lawlessness, criminal networks, the even greater familism (this South was conservative).

The Roma were never even accepted as a separate nation, they were allowed to live on the margins of society as outcasts.

Now, the fragmentary fragments of these two unique and distinct nations are judged harshly by other nations without a prior intellectual mediation of their actual history and their own national culture, and certainly not regarded as distinctly distinct from other nations.

These nations did not emerge into the light of recognition of their existence, even the "Italian" South (despite the fact that it had begun to emerge), so they are lost in the darkness of incomprehension and disrepute, while for all their "deviations" are the assimilators-nations responsible.

When a nation is destroyed by another nation its remnants have every right to whatever lawlessness they want in response to the crime committed against their material and cultural existence.

 

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

 

 

 

Hegelolo

 

The coefficients of an unsolved differential equation are happy with themselves, but not the equation itself, which suffers.

I'm an unsolved differential equation that decided not to suffer with the idiots that make it up.

 

Hegelolo

 

 

Iranian anti-regime forces. Complete political impotence.

In Iran and among Iranian political exiles outside Iran, there is a political triangle that is constructed from three powerful political volitions none of which aims at a bourgeois parliamentary democracy (misleadingly defined by many supporters and by many opponents of it as a Western-style democracy).

The triangle political world of Iran consists of the following political and actors:

1. Theocrats.

2. Conservative right-wing liberals who are political followers or semi-followers of monarchism.

3. Leftists and communists.

From this political triangle, the only political volition/factor that has benefited is theocrats.

The main people responsible within the general anti-theocratic political space for the non-emergence of the bourgeois democratic demand are the monarchists.

The fact that the monarchists, although pro-Western, don't ask for bourgeois democracy, while the theocrats certainly don't even discuss it, shows the deep authoritarian nature of the Iranian bourgeoisie. 

The Iranian bourgeoisie, although divided into theocrats and monarchists, is united not only in relation to its class interests but also in relation to the common extreme authoritarianism of all its branches.

--

If the Iranian left accepted a possibility that socialism would not be implemented immediately during or immediately after the impending anti-theocratic revolution, then it could perhaps push the semi-liberal sub-wing of the Iranian bourgeoisie to contribute to the establishment of a normal and modern bourgeois democracy.

But the Iranian left hopes for an immediate predominance of a socialist workers' power, so beyond some indirect semi-alliances formed with small sections of bourgeois political forces it plans nothing of the sort.

Imagine that even sectarian groups such as the Hekmatists, who are probably the most reasonable and mild version of Iranian leftist sectarianism, when they form these timid alliances become the object of furious attacks from the other (usually Stalinist semi-Stalinist and Trotskyist) sectarians.

Complete political impasse of the Iranian left, so in its share, political impotence of the anti-regimepol opposition, since the conservative pro-monarchists or direct monarchists do not ask for such a possibility, they have not expressed a will for the creation of a normal modern bourgeois democracy.

While the responsibilities of the worst of the opposition, namely the monarchists, are therefore greater, we also see the responsibilities of the Iranian left.

Influenced and perhaps excited, unfortunately, by the revival of the radical phantasies of their Western comrades, they cannot exactly function as the best factor, as they probably are (those who are certainly normal and not paranoid) (a large part of them, not all, because even in this tortured branch of the global left, there is unfortunately a lot of people who are governed by the Nechayevist traditions of the Leninist version).

---

Αν η ιρανική αριστερά δέχονταν ότι υπάρχει ένα ενδεχόμενο να μην εφαρμοστεί ο σοσιαλισμός άμεσα κατά την διάρκεια ή αμέσως μετά την επικείμενη αντι-θεοκρατική επανάσταση, τότε θα μπορούσε ίσως να σπρώξει την ημι-φιλελεύθερη υπο-πτέρυγα τής ιρανικής αστικής τάξης ώστε να συντελέσει στην συγκρότηση μιας κανονικής και σύγχρονης αστικής δημοκρατίας.

Όμως η ιρανική αριστερά ελπίζει σε μια άμεση επικράτηση μιας σοσιαλιστικής εργατικής εξουσίας, οπότε πέραν κάποιων έμμεσων ημι-συμμαχιών που συγκροτεί με μικρά τμήματα αστικών πολιτικών δυνάμεων δεν σχεδιάζει τίποτα τέτοιο. 

Φανταστείτε ότι ακόμα και σεκταριστικές ομάδες όπως είναι οι Χεκματιστές, οι οποίοι μάλλον αποτελούν την πιο λογικεμένη και ήπια εκδοχή τού ιρανικού αριστερού σεκταρισμού, όταν συγκροτούν αυτές τις ντροπαλές συμμαχίες γίνονται αντικείμενο λυσσαλέας επίθεσης από τις άλλες, συνήθως σταλινικές σταλινογενείς και τροτσκιστικές, σεκταριστικές φράξιες.

Πλήρες πολιτικό αδιέξοδο τής ιρανικής αριστεράς, άρα στο μερίδιο που τής αναλογεί, πολιτική ανικανότητα τής αντικαθεστωτικής αντιπολίτευσης, εφόσον οι συντηρητικοί φιλομοναρχιστες ή ευθέως μοναρχιστες δεν ζητούν καν μια τέτοια δυνατότητα, δεν έχουν εκφράσει βούληση για την δημιουργία μιας κανονικής σύγχρονης αστικής δημοκρατίας στο Ιράν.

Ενώ οι ευθύνες των χειρότερων εκ των αντιπολιτευόμενων, δηλαδή των μοναρχιστών, είναι λοιπόν μεγαλύτερες, βλέπουμε επίσης τις ευθύνες τής ιρανικής αριστεράς. 

Επηρεασμένοι και ίσως ενθουσιασμένοι, δυστυχώς, από την αναβίωση των ριζοσπαστικών φαντασιώσεων των δυτικών συντρόφων τους, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ακριβώς ως ο καλύτερος παράγοντας, όπως και πιθανώς είναι ούτως, όσοι είναι βέβαια νορμάλ και όχι παρανοϊκοί (ένα μεγάλο μέρος τους, όχι όλοι, διότι και σε αυτόν τον βασανισμένο κλάδο τής παγκόσμιας αριστεράς, υπάρχει δυστυχώς πολύς κόσμος που διέπεται από τίς νετσαγεφικές παραδόσεις τής λενινιστικής εκδοχής).

Ιωάννης Τζανάκος 

Puzzle.

Puzzle. 

Others became communists because they loved Robespierre and others because their hearts were broken by the destruction of the Kingdom of the Two Sicilies.
I am waiting for you to tell me your story comrades.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

Far-centrist shut up!

Far-centrist shut up! (wild-centrist calling you).
The people speak.
Paris.

 

Ακραίε Κεντρώε σκάσε! (Άγριος Κεντρώος καλεί).

Paris.

 

Le Pen - whose popularity among protesters has been falsely "highlighted" by various far-centrists - was heard that have called for military intervention.

So, the partial consent of the extreme far-right in the reaction to the Macron order, was immediately revoked and the extreme far-right again showed its dark role.

Of course, it is not excluded that the national-populist cauldron will go elsewhere and explode and Le Pen will lose everything (for this support to the neoliberal elite).

Shocking political developments in France.

 

Η Λεπέν - της οποίας η δημοτικότητα μεταξύ των διαδηλωτών έχει ψευδολογικά «επισημανθεί» από διάφορους ακραίους κεντρώους - ακούστηκε ότι ζήτησε στρατιωτική επέμβαση.  

Έτσι, η μερική συναίνεση της ακροδεξιάς στην αντίδραση στην εντολή Μακρόν, ανακλήθηκε αμέσως και η ακροδεξιά έδειξε ξανά τον σκοτεινό της ρόλο.  

Φυσικά, δεν αποκλείεται το εθνικολαϊκιστικό καζάνι να πάει αλλού και να εκραγεί και η Λεπέν να χάσει τα πάντα (για αυτή τη στήριξη στη νεοφιλελεύθερη ελίτ).  

Συγκλονιστικές πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία.

 

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

 

 

 

Δεν ξεχνάμε..

Το αυταρχικό γραφειοκρατικό Κράτος και η αστική τάξη είναι δύο ξεχωριστές εκμεταλλευτικές τάξεις, που είτε συνεργάζονται είτε ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

 

Το Κράτος εγκληματεί και σαν ολότητα και σαν ατομική μονάδα ως υπάλληλος. 

Αναρχικέ, θυμήσου.

Κάτω το κράτος των γραφειοκρατών, κάτω η κεφαλαιοκρατία.

Δημοκρατία των εργαζόμενων και των πολιτών.

1. Γιώργος Μπουρνάζης, 15 ετών

2. Αναστασία Παπαγγελή, 19 ετών

3. Θώμη Πλακιά, 20 ετών

4. Χρύσα Πλακιά, 20 ετών

5. Αναστασία Πλακιά, 20 ετών

6. Αναστάσιος Κουτσόπουλος, 21 ετών

7. Μαρία Θωμαή Ψαροπούλου, 21 ετών

8. Φραντσέσκα Μπέζα, 21 ετών

9. Γιώργος Παπάζογλου, 22 ετών

10. Ελένη Τσίντζα, 22 ετών

11. Ιορδάνης Αδαμάκης, 22 ετών

12. Κλαούντια Λάτα, 22 ετών

13. Αφροδίτη Τσιωμά, 23 ετών

14. Αγάπη Τσακλίδου, 23 ετών

15. Ιφιγένεια Μήτσκα, 23 ετών

16. Άγγελος Τηλκερίδης, 23 ετών

17. Ντένις Ρούτσι, 23 ετών

18. Κυπριανός Παπαϊωάννου, 23 ετών

19. Νικήτας Καραθεόδωρος, 23 ετών

20. Αναστασία Αδαμίδου, 24 ετών

21. Καλλιόπη Πορφυρίδου, 24 ετών

22. Δήμητρα-Ευαγγελία Καπετάνιου, 25 ετων

23. Ελισάβετ Χατζηβασιλείου, 26 ετών

24. Δημήτρης Ασλανίδης, 26 ετών

25. Νίκος Ναλμπάντης, 27 ετών

26. Σωτήρης Καραγεωργίου, 28 ετών

27. Ελπίδα Χούπα, 28 ετών

28. Γιάννης Καρασάββας, 28 ετών

29. Δημήτρης Οικού, 29 ετών

30. Παναγιώτης Χατζηχαραλάμπους, 29 ετών

31. Σοφία-Ελένη Ταχμαζίδου, 32 ετών

32. Δημήτρης Μασσάλης, 32 ετών

33. Βάιος Βλάχος, 34 ετών

34. Αθηνά Κατσάρα 34 ετών

35. Μοχάμεντ Εντρίς, 34 ετών

36. Σπύρος Βούλγαρης, 35 χρονών

37. Ιονέλ Κουλέλα, 35 ετών

38. Λένα Δουρμίκα, 39 ετών

39. Βάγια Μπλέκα, 42 ετών

40. Ιωάννης Βουτσινάς, 48 ετών

41. Ανδρέας Παυλίδης, 49 ετών

42. Μαρία Μουρτζάκη, 51 ετών

43. Βασίλειος-Κυριάκος Κώττας, 52 ετών

44. Βαγγέλης Μπουρνάζης, 54 ετών

45. Βασιλική Χλωρού, 55 ετών

46. Μαρία Εγούτ, 55 ετών

47. Γιάννης Τζοβάρας, 55 ετών

48. Χρυσούλα Κουκαριώτη, 56 ετών

49. Μαρία Μιάρη, 56 ετών

50. Γιώργος Φωτόπουλος, 57 ετών

51. Γιώργος Κουτσούμπας, 59 ετών

52. Παβλίνι Μπόζο, 62 ετών

53. Γιάννης Καριώτης, 63 ετών

54. Γιώργος Κυριακίδης, 67 ετών

55. Ευαγγελία Κουκαριώτη, 63 ετών

56. Σύριος μετανάστης ο οποίος ταυτοποιήθηκε μέσω δείγματος DNA που εστάλη από τον αδελφό του από την Ολλανδία.

57. Εριέττα 23 ετών αγνοείται.

Εξέγερση και μορφές εξέγερσης και καταστολής. Το μη παράδειγμα τής Ελλάδας.

Τροφή για σκέψη.

Γενικά είμαι υπέρ τής παθητικής, σχεδόν βουδιστικου τύπου, αντίστασης και άμυνας όταν δεν υπάρχει στρατηγικό ζήτημα ένοπλης εξέγερσης.

Καθιστική διαμαρτυρία, απεργία πείνας, αυτοπυρπόληση και άλλα.

Όταν τεθεί ζήτημα ένοπλης εξέγερσης τότε τείνω να φαντάζομαι από Βούδας να γίνεσαι Χο Τσι Μινχ, η Οτσαλάν, οκ.

Όμως, μιας και η μορφή τής τακτικής τακτικοστρατηγικής αντίστασης έχει εγκλειστεί σε άλλες εκδοχές, είμαι υποχρεωμένος να σεβαστώ τις επιθυμίες τού ριζοσπαστικού πόπολου.

Σε τελική ανάλυση η ιδιομορφία κάποιου προσώπου δεν μπορεί να καθορίσει τη θέληση των περισσοτέρων, που έχουν αναπτύξει μια οργανωτική σοφία κ.λπ, και αν θέλει αυτό το πρόσωπο να δράσει άλλως ας το κάνει μόνο του.

Εν πάση περιπτώσει, όπως βλέπουμε στην Γαλλία, αλλά είδαμε και στο Ιράν, το Κουρδιστάν και το Μπαλοχιστάν, εξέγερση ή ξεσηκωμός λίγο πριν την εξέγερση, χωρίς κάψιμο αυτοκινήτων και οδοφράγματα δε γίνεται, αρκεί να υπάρχει ένα σημαντικό γεγονός που πυροδοτεί αυτό το βίαιο κοινωνικό λαϊκό ξέσπασμα.

Υπάρχουν κράτη που δεν ανέχονται αυτού τού είδους το κοινωνικό ξέσπασμα και προβαίνουν σε αιματηρή καταστολή, όπως το θεοκρατικό Ιράν, υπάρχουν κράτη που προβαίνουν σε σκληρή καταστολή αλλά γενικά επιδεικνύουν μια κάποια ανοχή (μιλάμε πάντα για την συγκεκριμένη μορφή διαμαρτυρίας), όπως είναι οι ΗΠΑ, υπάρχουν χώρες που δείχνουν μεγάλη ανοχή απέναντι στους εξεγερμένους, αρκεί να είναι ανήκοντες στο ίδιο έθνος, όπως είναι η Γαλλία και το Ισραήλ.

Δεν έχω ακόμα καταλάβει αυτό το κατσαπλιάδικο κοινωνικό μόρφωμα που ζούμε εδώ, τι ακριβώς επιθυμεί περί αυτού τού θέματος, και τι δημιουργεί ως πολιτικό αντίστοιχο αυτής του τής συγκεκριμένης επιθυμίας, υπό την οιανδήποτε ταξική η ιδεολογική σκοπιά. Συνοπτικά:

Ας το δούμε από την σκοπιά και των υποστηρικτών τής (κατά περίσταση ή διαρκούς) αναγκαιότητας των βίαιων κοινωνικών εξεγέρσεων και από την σκοπιά των αντιθέτων, των συντηρητικών δηλαδή.

Από τη σκοπιά των Ελλήνων συντηρητικών, στους οποίους ανήκε κάποτε όχι μόνο η Δεξιά αλλά και το ΚΚΕ, αλλά επίσης ανήκουν σήμερα σχεδόν όλοι οι λεγόμενοι ακραίοι κεντρώοι, υπάρχει γενικά μια δυσανεξία απέναντι στις καταστροφές υλικών αγαθών, ιδιόκτητων πραγμάτων δηλαδή, λες και δολοφονούνται άνθρωποι.

Ενώ η καταστολή που φαντάζονται αυτοί οι άνθρωποι δεν φτάνει ποτέ στην υλοποίηση, αυτό που πραγματικά θα ήθελαν να ισχύσει είναι ένα μοντέλο καταστολής (τέτοιας μορφής διαμαρτυριών) το οποίο να είναι (ως μοντέλο) κάπου ενδιάμεσα μεταξύ μοντέλου ΗΠΑ και Ιράν.

Το τι κάνει η αστυνομία και ο στρατός τού Ισραήλ λ.χ, οι Έλληνες συντηρητικοί ούτε θέλουν ούτε μπορούν να το καταλάβουν, είτε αφορά την καταστολή των Ισραηλινών πολιτών ή των Παλαιστινίων (τρομοκρατών ισλαμιστών ή ειρηνικών διαδηλωτών, οι οποίοι τελευταίοι όμως μοιράζονται μεταξύ ειρηνικών διαδηλωτών που παίζουν τον ρόλο ασπίδας των τρομοκρατών και πραγματικά ειρηνικών διαδηλωτών).

Ο εθνικιστικός μεν αλλά ταυτόχρονα δημοκρατικός σεβασμός των Ισραηλινών καταστολέων απέναντι στους ομοεθνείς τους, ειδικά όταν διαδηλώνουν μαζικά όπως τώρα, και ο επιστημονικός σχεδόν τέλειος επαγγελματισμός τους, είναι μάλλον πράγματα τα οποία είναι εντελώς ακατανόητα στα μάτια των Ελλήνων συντηρητικών, αν και ξερογλείφονται εξ αποστάσεως με την ιδέα να είχαν έστω ένα ψίχουλο από αυτό που βλέπουν σαν πρότυπο.

Επίσης, οι Έλληνες εξεγερτιστές αδυνατούν μάλλον να κατανοήσουν πώς και αυτό το Ισραηλινό πλήθος είναι τόσο αυτοπειθαρχημένο κ.λπ.

Οι Έλληνες συντηρητικοί λοιπόν, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται βέβαια και οι ακροδεξιοί, φαντάζονται μια καταστολή άγρια ως το σημείο τής εκτέλεσης αν είναι δυνατόν, κάπου μεταξύ καταστολής τύπου ΗΠΑ και Ιράν, ακόμα και όταν βάλουν φωτιά στο τουτού τους ή σπάσει καμία από αυτές τις τζαμαρίες που ούτε καλσόν να ήτανε ρε παιδί μου, μικροαστικό, τόση αξία που του δίνουν όταν σκίζεται.

Μη κάνεις έτσι ρε Έλληνα μικροαστε φετιχιστή, δεν σου κάψανε και το σπίτι, ρε κότα, ηρέμησε υστερικό πλάσμα.

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά.

Οι χυμαδιά ημιπαράφρονες που επανδρώνουν τις πρώτες γραμμές των βίαιων συγκρούσεων από τη σκοπιά των όποιων ξεσηκωμένων στην Ελλάδα, δεν έχουν καμία λογική τακτικής σύγκρουσης που έχει μεν την πρέπουσα ευελιξία και χαοτικότητα αλλά επίσης στόχους.

Για αυτό είναι και αυτοί επικίνδυνοι μαλακές, κατά τη γνώμη μου, όχι γιατί σπάνε το τουτού τών άλλων βλαμμένων, για τους οποίους μόλις μιλήσαμε, ούτε γιατί στήνουν οδοφράγματα, αλλά διότι δεν ξέρουν τι κάνουν, πως να το κάνουν, τι σημαίνει μάχη, ήπιος ανταρτοπόλεμος, και κάποια μορφή λογικής σκέψης, όχι με την έννοια ρε παιδί μου τού αστικού ορθολογισμού, δεν εννοώ αυτό ρε μαλάκα μου, αλλά με την έννοια ότι και μέσα στη φωτιά πρέπει να σκέφτεσαι, ευέλικτα μεν αλλά να σκέφτεσαι, πρέπει να σχεδιάζεις, ευέλικτα μεν και στιγμιαία ως και παροδικά, μεν, αλλά να σχεδιάζεις.

Δε κρίνω με την στενή τεχνική έννοια των όρων, αλλά:

Η μορφή του κοινωνικού πολέμου μιας κοινωνίας, δεν είναι τεχνική λεπτομέρεια, δείχνει το ποιόν και των δύο ανταγωνιστικών πόλων που συμμετέχουν στη σύγκρουση.

 

Ιωάννης Τζανάκος

 

When the Russian Empire is defeated

I made the mistake and "browsed" Greek leftist Facebook pages.

What did I see:

A mad excitement about the insurrectionary movement in France, and I said at first ok, reasonable, right, there is a hope that something will be done here, etc.

And while I was looking calmly and having some sympathy with the Greek Left, I noticed posts about the war and especially about the visit of the Chinese president to Russia.

Not just sympathy, not just an indirect support of the Eastern imperialist axis, but triumphalism, cheers, even the "you hurted, didn't it?" said an idiot addressing us, (who are we?).

All my tolerance was gone at once.

This Left here, exactly here, must be crushed, it's a reactionary dark force, these guys are red-brown, just like that.

Έκανα το λάθος και περιηγήθηκα σε ελληνικές αριστερές σελίδες στο Facebook. Τι είδα:

Έναν τρελό ενθουσιασμό για τις εξεγερτικές κινητοποιήσεις στην Γαλλία, και είπα αρχικά εντάξει, λογικό, σωστό, υπάρχει μια ελπίδα ότι θα γίνει κάτι και εδώ κ.λπ.

Και κει που κοίταγα με ηρεμία και έχοντας μια κάποια σύμπνοια με το ελληνικό αριστερό πόπολο, άρχισε να πέφτει το μάτι μου σε αναρτήσεις για τον πόλεμο και ειδικά για την επίσκεψη τού Κινέζου προέδρου στην Ρωσία.

Όχι απλά συμπάθεια, όχι απλά μια έμμεση υποστήριξη τού ανατολικού ιμπεριαλιστικού άξονα, αλλά θριαμβολογία, αλαλαγμοί, ως και το "πόνεσε, έτσι;" είπε απευθυνόμενη μια ηλίθια, σε μας, ποιους άραγε;

Όλη η ανοχή μου έσβησε μονομιάς.

Αυτή εδώ η αριστερά, εδωνά, πρέπει να συντριβεί, είναι μια αντιδραστική σκοτεινή δύναμη, είναι φαιοκόκκινοι οι τύποι, έτσι απλά.

 

 

When the Russian Empire is defeated, because it will be defeated, by the West, I would like to be like a little breath in the leaves of the heart of some very hidden russophiles, supposedly neutral, to pour even more bitter poison into this wounded heart.

--

 

Russianism is for the new Greek nation and for the Greek left a corrosive deadly poison, already from the 19th century and from the beginning of the 20th century.

The other deadly poison with the same historical beginning was Germanism, although the latter mainly affected the Greek far right, before Nazism even appeared.

Russianism within the Greek left is a whole circle in which leftists participate who, through the close relationship of the Soviet Union with the ever-subservient to it Stalinist Communist Party (KKE), developed economic, personal, educational and family relations with Russia.

Many of the old leadership group of the KKE did not know English, French or German as a foreign language but Russian, and I am not only referring to those who went as political refugees to the Soviet Union after the end of the civil war (1945-1949), but also to newest members of the party of the ones who studied with party money in the Soviet Union in much later times.

Also, a part of the Greek capital (not particularly small), has a "left-Stalinist" origin, coming from agents of the KGB and especially the Stasi, who came from familys of the Stalinist party aristocracy and who played the role of the link between in the Soviet Capital and the Greek state, and when the Soviet Union collapsed they either joined their direct association with the USA (probably through some threats and eventually an agreement) or maintained an autonomy.

However, before the Soviet Union fell, they were playing a big game in Greek society.

I remember then that a central centrist-left newspaper advertised East Germany as heaven on earth, in articles that would not even be published within East Germany itself.

Today the family of the owner of this newspaper has a share in the big construction Capital.

Also, we must emphasize the existence of an extensive "Middle Eastern" network within: the Greek state, the populist socialist party of Andreas Papandreou, and the terrorist "anti-Zionist" extreme left, which had as its points of reference (I will say simplistically):

Τhe Greek secret services (the anti-Western faction within them), a suspicious figure of a major publisher who, however, was the sneaking co-leader of Papandreou and was the one who coordinated the anti-Western faction in the secret services, a well-known Arab-loving Greek Trotskyist leader (he was the leader of 4th international, and helped the Algerian revolution, but had relations with all the left-nationalist anti-Zionism in the Arab world), the KGB, the Assad (Father) regime, also PLO, and then partly also the PKK, which had not yet broken the his alliance with Assad and had not changed his ideological and geopolitical orientation.

If I tell you what I have collected as a trace for this circuit I will not do an analysis, I will have to write a detective novel.

--

In Greece, Trotskyism, apart from the corresponding Greek section of the Tony Cliff tendency socialist workers' party, played and plays a large complementary role near to Greek Stalinism in relation not only to Middle Eastern issues but also in relation to the former Soviet Union, I mean the Soviet Union as a mechanism (I'm not saying more) and then with Putinist Russia.

Greek Trotskyism is the most Stalinized and Soviet-Russianized Trotskyism on the whole planet Earth!

On the contrary, there are some Maoists, and former supporters of the PKK, who were and are sworn enemies of the Soviet Union and then of Russia.

About the left social democracy, SYRIZA Varoufakis, etc., I don't need to say much, everyone has seen its double game and the pandemic pro-Putinism that exists in its social base.

We are a strange country.

--

 

Η πιθανή πτώση από την εξουσία τής σάπιας διεφθαρμένης κατσαπλιάδικης, ημι-ακροδεξιάς, ακραιφνώς φιλοδυτικής ΝΑΤΟϊκής νεοφιλελεύθερης ΝΔ τού Μητσοτάκη (το τονίζω το τελευταίο), θα σημαίνει την επάνοδο, εν μέσω θυελλωδών διεθνών εξελίξεων, τής σάπιας ημι-ρωσόδουλης κρατικομαφιόζικης παρακρατικής κυπατζίδικης πασοκοαριστεράς, και της ρωσοακροδεξιάς.

Εγώ απέχω βέβαια από υποστήριξη ή ευνοϊκή τοποθέτηση υπέρ τού ενός ή του άλλου.

Κάνω προμήθειες ποπ κορν, και περιμένω να δω επιτέλους ένα αξιόλογο θέαμα.

Ελπίζω να μη τους τραβήξουν το αυτί πάλι οι Ευρωπέη, και χάσουμε το μαφιοζοθέαμα.

Εξαρτάται από το πόσο μεγάλο είναι το αγγούρι με τις τράπεζες για τους Ευρωπέη, και το πως θα το περάσουν αυτό στους εδώ, σαν «καθήστε καλά, έχουμε άλλα προβλήματα»; ή θα αφήσουν τους εδώ κατσαπλιαδοχύμα τύπους να τα κάνουν όλα «πουτάνα όλα» σύμφωνα με το τοπικό ταλέντο τους, το αυθεντικό;

--

 

It is a mistake, a big mistake, not to keep a record.

How am I going to write my Greek detective spy novel now?

 

The most surreal presence in this Greek far-left-far-right-Stalinist-Trotskyist-pro-Russian fog that I live in, here in Alabama in the eastern Mediterranean, with the -somewhat misleading- name of ''Greece'',

are the autonomous antifa, usually of German far-left ideological education (there is also a deep Italian far-left ideological educational influence, to some), who have gone completely mad, have reached the brink of the mental hospital, because what they are living does not exist in any dictionary of the autonomous anti-capitalist left of central Europe, nor in the Greek-translated manual of the Italian autonomous anti-capitalists (although, there, it should be).

When I see their posters and their texts, I am really amused. But they are useful sometimes in this fog, because they having been influenced by the anti-vaccination far right (but what are they reading?, I wonder).

 

There is no need to develop "conspiracy theories", everything comes spontaneously from the social base in the first place.

With those I talk to, here in Greece, for example, out of ten, 2 of us are anti-Russian (also, I), 6 are pro-Russian, and 2 "leftist" neutrals who are in fact pro-Russian.

This society has been looking for a way to leave the West for decades, it is simply calculating things rationally, knowing that this cannot be done without destruction.

But if the West sells Greece, does not fully cover it in what it is entitled to (I think it is indeed entitled to some security coverage), where do you think the Greek people will go, all together? (right and left people).

Sperm exists for a great apostasy, from the "cursed West".

For this Russia must lose completely.

Its influence on half-insane peoples, like mine, (these peoples, however, have some strong Rights which the West sometimes despises) is poisonous and dangerous.

A bad game is being played with Turkey.

If Erdogan falls and the Kemalists turn the wheel to the west, they will ask the West to upgrade Turkey's role, so the West will stop reinforcing the positive load of support in Greece, as it is now, and what will the Greek people do then? will start to squint again towards the Bear, well, it may then be the "Left" back in power.

 

Humans are global beings. Every event "elsewhere" is an occasion for them to show themselves in their own "here".

In Greece the pro-Western camp has rallied around supporting Ukraine, and the anti-Western camp around directly supporting Russia or around a neutrality which is only real for those idiots who support it truly, because most of the neutralists are pro-Russian snakes , such as the Stalinist KKE (about 5-7% in the elections) and Syriza+Varoufakis (about 25-30% in the elections, of which half are openly pro-Russian, a large part hypocritically neutral, and very few truly neutral).

There is the far right which is 90% pro-Russian (about 8% in the elections), the Greek Orthodox Church which is a wasp's nest of Russophiles in hiding (most of them hate the Orthodox Ecumenical Patriarch who is anti-Russian).

Within the uniquely pro-Western parties, which are, the Euro-socialdemocratic continuation of the old semi-anti-Western populist socialist party of Andreas Papandreou (about 9% in the elections), and the centre-right/limits far-right neoliberal right-wing party of Mitsotakis (the equivalent of the German Christian Democracy) (about 30% in the elections) where there is a pro-Western majority, there also lies a more neutral semi-pro-Russian wing.

 

In the digital cloud of the supersized Proudhonian Varoufakisist central state bank with a fixed interest rate, the national-global petty bourgeois will finally feel safe.

What fruits my country produces! 

I'm a proud Greek!

 

Although Varoufakis presented himself as an enemy of the Saudis, in order to "argue" against those who speak only against the Iranian theocrats, in this particular phase he functioned as a small additional fart in their (Saudi Capitalists') enlistment in their aid to the Russian and Chinese attack on Western banking system, an attack said to be a counterattack to the US-led blockade of high-tech flows to Russia and China.

It is also said that this attack/counterattack was also done on banks that were involved in investing on these technologies.

Λοιπόν, υπάρχουν δύο ενδεχόμενα για το 2015 και την υπουργία τού τρελού νάρκισσου.

Ή ο Τσίπρας τον έβαλε για φραμπαλά μέχρι να υπογράψει μνημόνιο μέσω ενός βοναπαρτιστικου δημοψηφίσματος, έχοντας προσχεδιάσει την ταυτόχρονη ενσωμάτωση των μαζών και το ξεμπέρδεμα του με τους αριστερούς εθνικοκομμουνιστές και τους υπεραριστερούς ηλίθιους που είχε μαζέψει αλλά έπρεπε κάποια στιγμή να απαλλαγεί από αυτούς, ή όντως ταυτίζονταν με τον τρελάρα μυθομανή μεταμοντέρνο σταλινοπρουντονιστή που φαντάζεται σούπερ Χάι λαϊκές Χάι-τεκ κεντρικές τράπεζες, οπότε πήρανε από κοινού τα αρχιδια τους χωρίς προκαθορισμένο τίποτα.

Σε κάθε περίπτωση είμαστε για να μας κλαίνε οι ρέγκες.

The man is a bigotmoron, I'm talking about Varoufakis.

He proposes a soft statism, supposedly soft, with a central bank (by country?) that will be super hi-tech though, and take over the transactions of everyday citizens, via a digital card etc, which will also be also about savings, maybe with a fixed rate of interest, and which will secure the global-and-national petty-bourgeoisie from the adventurist storm of the private super-banks.

I have to say to any liberal neoliberal friends that this plan is not "state capitalist" in the serious sense, so don't rush to criticize it on the basis of Hayekian concepts.

This man is just a delusional huge-moron.

He has made his imagination a masturbator-hammer and hits it furiously.

 

Ο άνθρωπος είναι αρχιμαλάκας, για τον Βαρουφάκη μιλάω. Προτείνει έναν ήπιο κρατισμό, υποτίθεται ήπιο, με μια κεντρική τράπεζα (ανά χώρα;) που θα είναι όμως σούπερ χάι τεκ, και θα αναλάβει τις συναλλαγές των καθημερινών πολιτών, μέσω μια ψηφιακής κάρτας κ.λπ, η οποία θα είναι και αποταμιευτική, ίσως με σταθερό επιτόκιο, και η οποία θα διασφαλίζει τον παγκόσμιο και τον εθνικό μικροαστό από την τυχοδιωκτική θύελλα των ιδιωτικών υπερτραπεζών.

Οφείλω να πω στους όποιους φιλελεύθερους νεοφιλελεύθερους φίλους, ότι αυτό το σχέδιο δεν είναι «κρατικοκαπιταλιστικό» με τη σοβαρή έννοια, μη σπεύσουν να κάνουν κριτική λοιπόν επί τη βάσει χαγιεκιανών αντιλήψεων.

Ο άνθρωπος αυτός είναι απλά φαντασιόπληκτος μαλάκας ολκής.

Έχει κάνει την φαντασία του μαλακοσφύρι και το βαράει.

 

Ιωάννης Τζανάκος