Αντιστροφή (4)

Ένα από ερωτήματα που δεν τίθενται από τους θεωρητικούς εκείνους τού ριζοσπαστισμού, οι οποίοι ψάχνουν και ψάχνουν τον τρόπο να μην κλίνουν προς τον ένα ιμπεριαλισμό για να πολεμήσουν τον άλλον:

Γιατί άραγε μόνον ο μη Δυτικός ιμπεριαλισμός κτίζει μιαν αντιιμπεριαλιστική ιδεολογία; 

Θα πούνε, μα δεν είναι αυθεντική, αληθινή, βαθιά αντιιμπεριαλιστική ιδεολογία, τούτη η ιδεολογία των μη δυτικών ιμπεριαλιστών, οπότε τι σημασία έχει αυτό το κτίσιμο από την σκοπιά των όντως όντων; (μα φυσικά, δεν θα μιλούσαν έτσι ακριβώς, πλατωνικά).

Αλήθεια λέτε; Δεν έχει σημασία μια δομημένη σε κράτη και συνασπισμούς απόλυτη υποκρισία; 

Μα που είναι πια αυτή η δυτική υποκρισία, η περιλάλητη;

Λέτε, λένε ψέματα λοιπόν οι δυτικοί, για την ισότητα, την ελευθερία, την Δημοκρατία, όλα αυτά μάσκες είναι, φλούδες, στολίδια που κρύβουν το αποτρόπαιο πρόσωπο των δυτικών ιμπεριαλιστών, αλλά πείτε μου, αφού πρώτα σκεφτείτε καλά: 

Η μάσκα τού αντιιμπεριαλισμού, την οποία φοράνε σχεδόν αποκλειστικά οι εχθροί των δυτικών κυρίαρχων, οι μη δυτικοί κυρίαρχοι, είναι άραγε για σας πιο ελαφριά, πιο αληθινή από την δυτική μάσκα, αν και ψευδής;

Μήπως για σας αυτή η μάσκα κρύβει εν εαυτώ μιαν αλήθεια; 

Γιατί, αυτό υποψιάζομαι, ότι ενώ οι μάσκες των δυτικών παρουσιάζονται για σας ως μη έχουσες κάποιαν άλλη ουσία πέραν αυτών των αποτρόπαιων που κρύβουν από πίσω τους, την ίδια στιγμή οι μάσκες των μη δυτικών παρουσιάζονται αλλιώς, σαν να έχουν ενδογενή αξία, με την έννοια ότι κουβαλούν μιαν αλήθεια -έστω κακοποιημένη αφότου εισήλθε στον ρόλο του στοιχείου μιας μάσκας.

Διευκρινίζω πιο συγκεκριμένα την καχυποψία μου τούτη:

Η ελευθερία, η ισότητα, η δημοκρατία, δέχονται την ανηλεή κριτική σας ως τάχα ήδη-στην-έναρξη τους ασθενείς αφαιρέσεις που χρειάζονται το συγκεκριμένο πρόσωπο τής ζωντανής κοινωνίας για να υπάρξουν ως πραγματικότητες, ενώ ο αντιιμπεριαλισμός ακόμα και ως μάσκα συγκρατεί τις ζωντανές ιδιότητες του, σαν η χρήση του ως μάσκας να μην μπορεί να του στερήσει έναν βαθμό ζωντάνιας και συγκεκριμένου φορτίου.

Οι αλλοιωμένες από τον Δυτικό καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό ιδέες και αξίες της ελευθερίας, της ισότητας, τής δημοκρατίας, παρουσιάζονται από τους δυτικούς και μη δυτικούς αντιδυτικούς ως ήδη-στην-έναρξη τους ασθενείς αφαιρέσεις που εμπεριέχουν εν εαυτώ, ως τάχα αφηρημένες, την παθητικότητα τους, την ήττα τους, το ασθενές φορτίο τους, ενώ ο αντιιμπεριαλισμός, η μάσκα δηλαδή των εχθρών τής Δύσης, παρουσιάζεται σαν μια ιδέα ζωντανή και αληθινή από την γέννηση της, η οποία απλά πληγώνεται όταν αλλοιώνεται εισερχόμενη στην ιδεολογική μάσκα των μη δυτικών κυρίαρχων, όντας πλέον στοιχείο αυτής τής μάσκας.

--

Δεν θα εξαπατηθούμε άλλο, από την διάκριση αφαίρεσης και συγκεκριμένου, όταν μιλάμε για τις αξίες που γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα, την Ρώμη και την Δύση. 

Το συγκεκριμένο αυτών των αφαιρέσεων είναι η ακεραιότητα τους ως αφαιρέσεων.

Η επίκληση τους ως εχόντων αξία μόνον αν γίνουν συγκεκριμένες, γνωστή μαρξιστική αναρχική αλλά και ακροδεξιά επίκληση, εντός Δύσης, και όλα αυτά συν η φονταμενταλιστική Ανατολική δεσποτική επίκληση τους, στην (κυρίως ανατολική) μη Δύση, είναι ψεύτικες επικλήσεις, αυτές τούτες οι επικλήσεις είναι το μεγαλύτερο ψέμα, η πιο κρυμμένη ως μάσκα μάσκα τού ψέματος.

Ιωάννης Τζανάκος