The would-be Shah.

 

The would-be Shah, for whom the semi-liberal opposition has not clarified its position on what role it is preparing him for, presents itself as the guarantor of the continuity of the state.

At the boisterous bourgeois meeting in Georgetown, it was said by one participant (a woman, I believe) that it is a betrayal of the blood of the murdered Iranians to predetermine the type of state in the post-theocratic phase, but no one at that meeting deprived the would-be Shah of the role of guarantor of Iran's state continuity at this stage, a role he touts as his special future role.

Therefore;

Was the would-be Shah presented as an institutional guarantor of a future parliamentary democracy, in the symbolic role that kings have in Western democracies that maintain remnants of the institution of kingship?

No. Neither the would-be Shah nor those who accepted him in their oligarchic meeting as an equal member, did not clarify whether this is their goal.

So we have every right to assume that an authoritarian Bonapartist scenario is being prepared, in which the role of the monarch as an institution will not be symbolic or guarantor but decisive, in the sense that he will have powers that no king in any western democracy has.

--

Ο επίδοξος Σάχης, για τον οποίο η ημιφιλελεύθερη αντιπολίτευση δεν έχει ξεκαθαρίσει την θέση της για τον ποιο ρόλο τον ετοιμάζει, αυτοπροβάλλεται ως εγγυητής τής συνέχειας τού κράτους.

Στην θορυβώδη μπουρζουάδικη συνάντηση στο Georgetown, ειπώθηκε από έναν συμμετέχοντα (γυναίκα ήτανε θαρρώ) ότι είναι προδοσία τού αίματος των δολοφονημένων Ιρανών να προκαθοριστεί το είδος τού πολιτεύματος στην μεταθεοκρατική φάση, αλλά κανείς σε αυτή την συνάντηση δεν στέρησε από τον επίδοξο Σάχη τον ρόλο του εγγυητή τής κρατικής συνέχειας τού Ιράν σε αυτή τη φάση, έναν ρόλο που ο ίδιος διαφημίζει ως τον ειδικό μελλοντικό ρόλο του.

Άρα;

Παρουσιάστηκε άραγε ο επίδοξος Σάχης ως ένας θεσμικός εγγυητής μιας μελλοντικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, στον συμβολικό ρόλο που έχουν οι βασιλείς στις δυτικές δημοκρατίες που διατηρούν απομεινάρια τού θεσμού τής βασιλείας;

Όχι. Ούτε ο επίδοξος Σάχης ούτε αυτοί που τον δέχτηκαν στην ολιγαρχική συνάντηση τους ως ισότιμο μέλος, δεν ξεκαθάρισαν αν αυτός είναι ο στόχος τους.

Έχουμε λοιπόν κάθε δικαίωμα να υποθέσουμε ότι ετοιμάζεται ένα αυταρχικό βοναπαρτιστικό σενάριο, εις το οποίο ο ρόλος του μονάρχη ως θεσμού δεν θα είναι συμβολικός ή εγγυητικός αλλά καθοριστικός, με την έννοια ότι θα έχει αρμοδιότητες και εξουσίες που δεν έχει κανένας βασιλιάς σε οποιαδήποτε δυτική δημοκρατία.

 

Ιωάννης Τζανάκος