Nations living within but on the limits of a world-wide sovereign entity..

Abandoning the geographical boundary of a sovereignty on its part would mean the ultimate collapse of that sovereignty.

Putin knows this, not because he defends the limits of the sovereignty he represents, as most leftists on the planet (not all) and almost all extreme rightists on the planet say.

Ukraine is not a threat to Russian sovereignty, not even if we mean this sovereignty as part of a wider (imperialist) sovereignty, Ukraine has always been and today especially is an essentially Western country, this indicates the constant will of its inhabitants over time when they can express this will freely.

This is known by Putin and the Russian fascist elite who are a continuation of the pseudo-socialist Great Russian Soviet elite, and what they really want is to strategically cause the fall and deconstruction of the West as a whole, which may go as far as the colonization of Europe and isolation then of the US in its shell.

As a person who belongs to a country on the borders of the West, which is both a colony of it but also a constituent part of it, I believe that my own people, the Greek people, have no room to accept such a scenario, the dissolution of the Western empire that is, in the way that all anti-Westerners imagine this together today, each type of anti-Western differently but all types of anti-Western together, in a vile barbaric vindictive and reactionary way.

It may be that some, mainly anarchists and leftists, imagine beautiful and ideal ways through which there will be a dissolution of all geopolitically formed coalitions and worlds, and thus also imagine the dissolution of the world of Western domination, in which we live and they live with us , but I, for example, and anyone who does not live with imagination and visions in their sleep and wakefulness, I do not intend to listen to nonsense about my life and the lives of my fellow citizens on this side, on this border of Western domination .

In this sense, the support of Ukraine is posed for me and for all those who think like me, as aware of WHERE we are, as a matter of life and death, as an immediately vital issue that can no longer be debated.

In this sense, even more so, the special interests and special values of those Western or Western-oriented peoples who live right on the borders of this new Asian aggression prompt them to be more cruel towards it compared to peoples who live in a more safe hinterland of western sovereignty.

We, e.g. Greeks, Poles, Ukrainians, and others, we don't have the possibility for other alternatives, as perhaps the citizens and workers or petty bourgeois of the USA have.

--

 

Η εγκατάλειψη τού γεωγραφικού ορίου μιας κυριαρχίας από μέρους της θα σήμαινε την τελική κατάρρευση αυτής τής κυριαρχίας, κάποτε.

Αυτό το ξέρει ο Πούτιν, όχι διότι αμύνεται για τα όρια τής κυριαρχίας που εκπροσωπεί, όπως λένε οι περισσότεροι αριστεροί τού πλανήτη (όχι όλοι) και σχεδόν όλοι οι ακροδεξιοί τού πλανήτη.

Η Ουκρανία δεν αποτελεί απειλή για την ρωσική κυριαρχία, ούτε αν εννοήσουμε αυτή την κυριαρχία μέρος μιας ευρύτερης (ιμπεριαλιστικής) κυριαρχίας, η Ουκρανία ήταν πάντα και σήμερα ειδικά είναι μια ουσιαστικά δυτική χώρα, αυτό υποδηλώνει η σταθερή βούληση των κατοίκων της διαχρονικά όταν τούτοι μπορούν να εκφράσουν αυτή τους τη βούληση ελεύθερα.

Αυτό το ξέρει ο Πούτιν και η ρωσική φασιστική ελίτ που αποτελεί συνέχεια τής ψευτοσοσιαλιστικής μεγαλορωσικής σοβιετικής ελίτ, και αυτό που πραγματικά θέλει είναι να προκαλέσει στρατηγικά την πτώση και αποδόμηση τής Δύσης στο σύνολο της, που μπορεί να φτάσει ως την αποικιοποίηση τής Ευρώπης και την απομόνωση τότε των ΗΠΑ στο καβούκι τους.

Ως άνθρωπος που ανήκω σε μια χώρα των συνόρων τής Δύσης, η οποία είναι μεν αποικία της αλλά και συστατικό μέρος της, θεωρώ ότι ο δικός μου λαός, ο Ελληνικός λαός, δεν έχει κανένα περιθώριο να δεχτεί ένα τέτοιο σενάριο, την διάλυση τής δυτικής αυτοκρατορίας δηλαδή, με τον τρόπο που το φαντασιωνονται αυτό όλοι μαζί οι αντιδυτικοί σήμερα, ο κάθε τύπος αντιδυτικού διαφορετικά αλλά όλοι οι τύποι αντιδυτικών μαζί, με έναν άθλιο βάρβαρο εκδικητικό και αντιδραστικό τρόπο.

Μπορεί μερικοί, αναρχικοί και αριστεροί κυρίως, να φαντάζονται ωραίους και ιδανικούς τρόπους μέσω των οποίων θα υπάρξει διάλυση όλων των γεωπολιτικά διαμορφωμένων συνασπισμών και κόσμων, και έτσι να φαντάζονται επίσης την διάλυση τού κόσμου τής δυτικής κυριαρχίας, στον οποίο ζούμε και ζούνε κι αυτοί μαζί μας, αλλά εγώ λ.χ και όποιος δεν ζει με υποθέσεις φαντασιακής εργασίας και οράματα στον ύπνο και τον ξύπνιο του, δεν προτίθεμαι να ακούω μαλακίες για τη ζωή μου και την ζωή των συμπολιτών μου σε αυτή την άκρη, σε αυτό το σύνορο τής Δυτικής κυριαρχίας.

Υπό αυτή την έννοια, η υποστήριξη τής Ουκρανίας τίθεται για μένα και για όλους αυτούς που σκέφτονται όπως εγώ, ως συνειδητοποιούντες ΠΟΥ βρισκόμαστε, ως μια υπόθεση ζωής και θανάτου, ως ένα άμεσα ζωτικό ζήτημα στο οποίο δεν χωράει πλέον συζήτηση.

Υπό αυτή την έννοια μάλιστα, ακόμα περισσότερο, τα ειδικά συμφέροντα και οι ειδικές αξίες αυτών των δυτικών ή δυτικότροπων λαών που ζούνε ακριβώς πάνω στα σύνορα αυτής τής νέας ασιατικής επίθεσης τους ωθούν να είναι περισσότερο σκληροί απέναντι της σε σύγκριση με λαούς που ζούνε σε μια πιο ασφαλή ενδοχώρα τής δυτικής κυριαρχίας.

Εμείς, λ.χ Έλληνες, Πολωνοί, Ουκρανοί, και άλλοι, δεν έχουμε την δυνατότητα για άλλες εναλλακτικές, όπως ίσως έχουν λ.χ οι πολίτες και οι εργάτες ή οι μικροαστοί των ΗΠΑ.

--

Nations living within but on the limits of a world-wide sovereign entity, "within-out of-the-boundaries" of a sovereign supranational subsystem, are necessarily thrust into a paradoxical relationship with the so-called hinterland of that subsystem, but also into an equally paradoxical relationship with other - the competitive to their familiar - global subsystem of sovereignty.

We necessarily speak generally, by means of horrible generalizations, so that you may understand the position of these nations as the Ianus of international politics, where, however, the double gaze of Ianus should not be regarded as equivalent in its two limbs.

The new Greece, for example, always looks outside the West, but its gaze since it was founded as a new nation remains a gaze within the West.

Because it was founded on the border of the West, being itself a movement of the border of the West towards the East, it is always in a position of danger, in the sense that the West itself neither wants nor can guarantee its absolute security vis-à-vis the Asian despotism (because the West is not only a cultural institution but also a coalition of domination), but also treats this country as a luxurious colony, suitable for the implementation of economic imperialist despotism, ideological Western fantasy, but also ideological humiliation when the West has its nerve with the neo-Greeks when do they not suit to its direct sovereign, economic and political interests.

Then the West forgets modern Greece as a humble but living continuation of ancient Greece, and through its propagandists proclaims that it has nothing to do with ancient Greece but is a mish-mash of mixed bastards, Albanians (yes, we have a large Albanian contribution to our new nation and it is our honor, those of us who do not have a racial cultural complex) and Slavs, etc., a Byzantine extremity.

So then the western rulers of this luxurious and semi-independent colony, remind the neo-Greeks that they are unworthy bearers of a great name, then the neo-Greeks remember again that they are alone on this border that they were destined to live and emerge as a new nation.

So then, the double gaze of Ianus that is called modern Greece exists as a gaze towards the east, towards the non-western sovereign world.

I said all this so that some people, inside and outside of Greece, understand what it means for a country and a nation to live on the borders of a sovereign world, so that they can stop deceiving themselves about the stability of some self-identifications and hetero-identifications.

Everything is played, not every day, but everything is played in this life, especially if you live "within" the limits of a house.

 

-- 

 

Τα έθνη που ζούνε εντός μεν αλλά στα όρια μιας παγκοσμίου εμβέλειας κυριαρχικής οντότητας, "εντός-στα όρια" ενός κυριαρχικού υπερεθνικού υποσυστήματος, ωθούνται αναγκαστικά σε μια παράδοξη σχέση με την ούτως ειπείν ενδοχώρα αυτού τού υποσυστήματος, αλλά επίσης σε μια εξίσου παράδοξη σχέση με το άλλο -το ανταγωνιστικό προς το οικείο τους- παγκόσμιο υποσύστημα κυριαρχίας.

Μιλάμε αναγκαστικά γενικά, μέσω φρικτών γενικεύσεων, ούτως ώστε να κατανοήσετε την θέση των εθνών αυτών ως Ιανών τής διεθνούς πολιτικής, όπου όμως το διπλό βλέμμα τού Ιανού ας μη θεωρηθεί ως ισοδύναμο ως προς τα δύο σκέλη του.

Η νέα Ελλάδα λ.χ κοιτάει πάντα και εκτός Δύσης, αλλά το βλέμμα της από τότε που ιδρύθηκε ως νέο έθνος παραμένει βλέμμα εντός τής Δύσης.

Επειδή ιδρύθηκε πάνω στο όριο τής Δύσης, όντας η ίδια μία μετακίνηση τού ορίου τής Δύσης προς τα ανατολικά, βρίσκεται πάντα σε μια θέση κινδύνου, με την έννοια ότι η ίδια η Δύση δεν θέλει ούτε δύναται να τής εγγυηθεί την απόλυτη ασφάλεια της απέναντι στον ασιατικό δεσποτισμό (διότι η Δύση δεν είναι πολιτισμικό ίδρυμα μόνον αλλά επίσης συνασπισμός κυριαρχίας), αλλά επίσης αντιμετωπίζει τη χώρα αυτή και ως πολυτελή αποικία, κατάλληλη για την εφαρμογή οικονομικού ιμπεριαλιστικού δεσποτισμού, ιδεολογικής δυτικής φαντασίωσης, αλλά και ιδεολογικής ταπείνωσης όταν η Δύση έχει τα νεύρα της με τους νέους Έλληνες και δεν τής ταιριάζουν στα άμεσα κυριαρχικά, οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της.

Τότε η Δύση ξεχνάει τη μοντέρνα Ελλάδα ως ταπεινή μεν αλλά ζωντανή συνέχεια τής αρχαίας Ελλάδας, και μέσω των προπαγανδιστών της διακηρύσσει ότι δεν έχει σχέση με την αρχαία Ελλάδα αλλά είναι ένα συνονθύλευμα μπάσταρδων μιγάδων, Αλβανών (ναι, έχουμε μεγάλη αλβανική συνεισφορά στο νέο έθνος μας και είναι τιμή μας, όσοι δεν έχουμε φυλετικό πολιτισμικό κόμπλεξ) και Σλάβων κ.λπ, ένα βυζαντινό έκτρωμα.

Τότε λοιπόν οι δυτικοί κυρίαρχοι αυτής τής πολυτελούς και ημι-ανεξάρτητης αποικίας, θυμίζουν στους νεοέλληνες Έλληνες ότι είναι ανάξιοι φορείς ενός σπουδαίου ονόματος, τότε οι νεοέλληνες Έλληνες θυμούνται ξανά ότι είναι μόνοι πάνω σε αυτό το όριο που τούς έλαχε να ζήσουν και να αναδυθούν ως νέο έθνος.

Τότε λοιπόν, το διπλό βλέμμα τού Ιανού που λέγεται σύγχρονη Ελλάδα υπάρχει ως βλέμμα προς την ανατολή, προς τον μη δυτικό κυριαρχικό κόσμο.

Τα είπα όλα αυτά για να καταλάβουν μερικοί, εντός και εκτός Ελλάδας, τι σημαίνει να ζει μια χώρα και ένα έθνος στα όρια ενός κυριαρχικού κόσμου, ώστε να πάψουν να αυταπατώνται για την σταθερότητα μερικών αυτοπροσδιορισμών και ετεροπροσδιορισμών.

Όλα παίζονται, όχι κάθε μέρα, αλλά όλα παίζονται σε αυτή τη ζωή, ειδικά αν ζεις στα όρια ενός οίκου.

--

 

Ιωάννης Τζανάκος