If you were surrounded by leftist supporters of the Khomeinists and Russian fascists, supporters of Hezbollah and Hamas, if you were forced to constantly apologize for supporting the struggle of the Kurdish people while parts of that people are forced into alliance with the west, if you were surrounded by lumpen thugs who have confused the class struggle with mafia practices of "settling scores", if you saw an anarchist movement acting like a neighborhood thug with beatings and policies of moral extermination and slander, and at the same time together with the far left help the strange left- far right government formation to exist, what would you do?
Would you remain leftist and communist or anarchist?
A transient centrism and pro-Westernism is in these circumstances a dignified solution and nothing else.
--
Ναι, αλλά το συνεχίζουν τα ΕΑΑΚ.
Η καθηγήτρια τής φιλοσοφικής δεν είναι πατήρ Πλεύρης, ή αναθεώρητης τού ολοκαυτώματος για να δέχεται αντίστοιχες πράξεις μπλοκαρίσματος.
Είναι απλά ακροκεντρώα πολιτική συκοφάντισσα.
Διαχρονικοί πολιτικοί συκοφάντες όμως είναι και αυτοί που τώρα είναι πολιτικά συκοφαντημένοι από την ίδια.
Τσούζει όταν σου κάνουν αυτό που κάνεις εσύ στους άλλους.
--
Η Νέα Δημοκρατία έχει ενσωματωμένη μέσα της και στην πρακτική της και την ακροδεξιά που έχουν όλα τα δυτικόφιλα κεντροδεξιά κόμματα στην Δύση και τις αποικίες τής Δύσης εντός εκτός ή στα όρια τής δυτικής κυριαρχίας.
Είναι ούτως ειπείν ένα κεντροακροδεξιό Ατλαντικό κόμμα.
Η ελληνική αριστερά όμως και ο ελληνικός αναρχισμός είναι το στρατηγικό κόμμα υποταγής στον ανατολικό ολοκληρωτισμό και φασισμό.
Σήμερα δε οι Έλληνες αριστεροί και οι Έλληνες αναρχικοί είναι στρατηγικοί φιλοφασίστες, διότι ο νέος ανατολικός πόλος δεν κυριαρχείται από ολοκληρωτικά καθεστώτα τύπου Σοβιετικής Ένωσης που ήταν οριακά ή αυστηρά αντιφασιστικά (ανά περίσταση η ένταση) αλλά από εθνοφασιστικά ιμπεριαλιστικά καθεστώτα.
Αυτοί οι ύπουλοι εδώ, δεν θέλουν βέβαια να εφαρμοστεί από μέρους τους ένας αμιγής ακροδεξιός εθνικοσοσιαλισμός, θέλουν στρατηγικά να εφαρμόσουν ως ημι-αποικία τού νέου ανατολικού ιμπεριαλιστικού πόλου ένα κράμα εθνικοκομμουνισμού με αναρχικές αυτοδιαχειριζομενες νησίδες μέσα του, στα πλαίσια αρχικά μιας μεικτής καπιταλιστικής-και-γραφειοκρατικής οικονομίας και όπου φτάσει.
Τώρα τελευταία βέβαια έχουν μπλέξει τα πράγματα και έχουν στους κόλπους τους, κυρίως στη βάση αλλά και σε κάποια σημεία τού μηχανισμού, και πολλούς μάλλον ακροδεξιούς φιλοΡώσους πρωτο-εθνικοσοσιαλιστές, αλλά γενικά ελέγχουν το μαγαζί τους.
--
Oksana
Kaketnik. Το όνομα τής δισεκατομμυριούχου καπιταλιστριας και ηγετικού
στελέχους τού απαγορευμένου κομμουνιστικού κόμματος Ουκρανίας, για το
οποίο κοπτεται το ελληνικό σταλινικό ΚΚΕ, διαμαρτυρόμενο για την
απαγόρευση του. Διαφωνώ με την απαγόρευση αυτού τού κόμματος, αλλά ο
πόνος τού ΚΚΕ για τους δισεκατομμυριούχους αδελφούς του με βρίσκει
αδιάφορο.
Χωρίς οργή αλλά με περιφρόνηση για τους υποκριτές του ΚΚΕ.
Ψεύτες και προπαγανδιστές μια ζωή.
Υπερτονίζουν τις σκοτεινές πτυχές
τής αστικής δημοκρατίας στην Ουκρανία και υπερπροβάλλουν την παρουσία
τής ακροδεξιάς, λένε και μια κουβέντα για την ρωσική εισβολή, για να
κρύψουν τον ψευτοκομμουνισμό των δισεκατομμυριούχων NazBols συντρόφων
τους.
--
Όσοι κάνουν προπαγάνδα υπέρ τού Στάλιν και του Μάο δεν διαφέρουν από αυτούς που κάνουν προπαγάνδα υπέρ του Χίτλερ.
Ο Στάλιν και ο Μάο (όλοι οι λενινιστές και ειδικότερα οι σταλινικοί ψευτο-κομμουνιστες) είναι υπεύθυνοι για την μαζική δολοφονία εκατομμυρίων εργατών και πολιτών, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο Χίτλερ και οι ναζιστές είναι υπεύθυνοι για την μαζική δολοφονία εκατομμυρίων εργατών και πολιτών.
Ο πιο αποτελεσματικός αντικομμουνισμός που υπήρξε ποτέ στην ιστορία είναι ο αντικομμουνισμός των λενινιστών-τροτσκιστών-σταλινικών.
Κατέστρεψαν ολοσχερώς την ιδέα και το όνομα τού κομμουνισμού. Το να τους ασκείς κριτική λέγοντας τους την αλήθεια το ονοματίζουν και αυτό αντικομμουνισμό, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι πρώτοι αποτελεσματικότεροι και πιο ύπουλοι αντικομμουνιστές ήταν είναι και θα είναι αυτοί:
Οι μπολσεβίκοι κρατιστές γραφειοκράτες μαζικοί δολοφόνοι, απολογητές μαζικών δολοφονιών, ψεύτες.
--
Οι
υποστηρικτές τού δυτικού και τού ανατολικού ηγεμονισμού στην επικράτεια
τού ελληνικού κράτους είναι τόσο φανατικοί και παθιασμένοι, ώστε θεωρώ
σίγουρο ότι αν και όταν υπάρξει κάποια σοβαρή εδώ (τοπική) εμφάνιση
αυτής ή μιας άλλης σημαντικής κρίσης, θα διαλύσει την χώρα.
Όσοι θέλουν
μιαν ανεξάρτητη, όχι με απόλυτη-εθνοκεντρικη έννοια, πολιτική σκέψη και
πρακτική, δεν έχουν τύχη στην χώρα αυτή, ούτε θα έχουν ποτέ τύχη.
Δυτικόφιλοι και Αντιδυτικοί, καθώς και διάφορα ταλαντεύομενα
στοιχεία (όχι ανεξάρτητα στοιχεία), σχηματίζουν την εικόνα μιας
μελλοντικής καταστροφής.
Μιλάμε πάντα για πιθανότητες, στηριζόμενοι στην
αρνητική εικόνα μιας πολιτικής και ιδεολογικής σκηνής που μοιράζεται
ανάμεσα σε ανοιχτούς ή έμμεσους δούλους τής μιας ή τής άλλης παγκόσμιας
αυτοκρατορίας (υπερεθνικοί-διεθνικοί σχηματισμοί ιεραρχικά συγκροτημένων
συνασπισμών-πόλων ισχύος).
--
Πώς λειτουργεί ο ήπιος αναρχίζων (με τη συνεισφορά των αναρχικών στη πράξη και στην ιδεολογία) κρατισμός/ εθνικοκομμουνισμός στις σημερινές συνθήκες, μέσω ενός παραδείγματος από το ελληνικό κινηματικό λουμπεναριό.
Μιλάω με στοιχεία, τα οποία τα γνωρίζω μέσω τής δουλειάς μου στην δημόσια κρατική κοινωνική ασφάλιση τής Ελλάδας (παλιότερα στο ΙΚΑ νυν ΕΦΚΑ).
Για να τελειώνω με τους τσίγκινους τενεκεδένιους και εντέλει πέτσινους κρατικοδίαιτους Νετσάγεφ και Λένιν τής Αλαμπάμα με το παραπλανητικό όνομα Ελλάδα.
Όπως γνωρίζετε το ένα άμεσο παράρτημα τού ΣΥΡΙΖΑ στον αναρχικό χώρο (υπάρχουν κι άλλες δομές, πιο αυτόνομες) είναι ο Ρουβίκωνας (το άλλο είναι η Ροσινάντε τού Ανδρουλι(γ)δάκη).
Που στεγάζεται η κυρία παρακρατική δομή τού Ρουβίκωνα;
Στο οίκημα που ήταν ο παλιός κινηματογράφος των Εξαρχείων ΒΟΞ.
Σε ποιον ανήκε αυτό το οίκημα;
Παλιά στο ΤΑΠ-ΟΤΕ (ασφαλιστικό ταμείο των υπαλλήλων τού ΟΤΕ) (δεν είμαι χίλια τοις εκατό σίγουρος) και τώρα στον ΕΦΚΑ, που είναι το ενοποιημένο κρατικό ασφαλιστικό ταμείο, στο οποίο έχει ενσωματωθεί και το ΤΑΠ-ΟΤΕ αλλά και το ΙΚΑ, το οποίο ΙΚΑ είναι όμως ο κύριος κυρίαρχος δημόσιος κρατικός ασφαλιστικός οργανισμός που δια μέσω τού γραφειοκρατικού και συνδικαλιστικού μηχανισμού του κάνει (ακόμα και τώρα) κουμάντο στον ΕΦΚΑ.
Τους ξέρω καλά και είναι σάπιοι ως το μεδούλι.
Γιατί το ΕΦΚΑ (ουσιαστικά ΙΚΑ) δεν ζήτησε μέσω των εισαγγελικών αρχών να του επιστραφεί η περιουσία του που καταλήφθηκε αυθαίρετα από τους λούμπεν παρακρατικούς τού Ρουβίκωνα;
Μιλάμε για δημόσια περιουσία που έχει σχηματιστεί με το αίμα και τον ιδρώτα α) εργατών που πεθαίνουν στη δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί και (όταν λ.χ μιλάμε για το ΤΑΠ-ΟΤΕ) β) δημοσίων υπαλλήλων (ή ΔΕΚΟ) που πληρώνονταν με την φορολόγηση επί των προαναφερθέντων εργατών ή με την φορολόγηση των εργοδοτών που όμως ό,τι κερδίζουν που φορολογείται το κερδίζουν με τον ιδρώτα και το αίμα πάλι των προαναφερθέντων εργατών.
Πάνω σε αυτό το αίμα κάθεται τώρα ο Ρουβίκωνας υπό την ανοχή και την συνενοχή τής σάπιας διοίκησης και τής συνδικαλιστικής μαφίας τού ΕΦΚΑ.
Κάποια στιγμή ενεργοποιήθηκε ένας εισαγγελέας για την εκδίωξη των παρακρατικών αναρχικών, και ξέρετε τι είπε η τότε διοίκηση τού ΕΦΚΑ-ΙΚΑ;
Ότι δεν ζήτησε κάτι τέτοιο και μάλιστα το είπε με άγριο τσαμπουκαλεμένο τρόπο.
Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία βλέπετε, κι έτσι τίποτα δεν έγινε.
Το τρομαχτικό όμως είναι το έξης.
Ενώ η ΝΔ γενικά εξάρθρωσε και διέλυσε πολλές καταλήψεις την κατάληψη τού Ρουβίκωνα δεν την έχει πειράξει, ζει και βασιλεύει, ο δε Ρουβίκωνας συνεχίζει να κάνει καταδρομικές επιχειρήσεις εκφοβισμού διαφόρων δεξιών πολιτικών κ.λπ.
Εννοείται ότι η διοίκηση τού ΕΦΚΑ-ΙΚΑ αλλά και οι συνδικαλιστές μαφιόζοι τού συνδικάτου του δεν έχουν κάνει τίποτα.
Μάλλον τα έχουν βρει τα παιδιά μεταξύ τους.
Όμως αυτό όσον αφορά την διοίκηση λέγεται εγκληματική αμέλεια και συνεπάγεται ποινικές ευθύνες.
Ένα είναι το σίγουρο.
Ο Ρουβίκωνας δεν είναι απλά ένα παρακράτος που σχετίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά επίσης είναι ένα παρακράτος που σχετίζεται με το ΚΡΆΤΟΣ και λούμπεν μαφιόζους συνδικαλιστές τού δημοσίου.
Φάτε τα σκατά μου τενεκέδες.
--
Επειδή οι σκέψεις μου είναι καταιγιστικές, τις δομώ σε σημεία προς διευκόλυνση όλων μας.
1.
Ο «κομμουνιστικός» σταλινικός-τροτσκιστικός-μαοϊκός ολοκληρωτισμός έχει σαν ρίζα του τον λενινιστικό ολοκληρωτισμό.
Το ερώτημα, κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκό, είναι, ο λενινιστικός ολοκληρωτισμός ποια ρίζα έχει;
Διάφοροι νέοι φιλόσοφοι, φιλελεύθεροι οι περισσότεροι, έριξαν το βέλος τους προς την μεριά τού Μαρξ.
Δίπλα σε αυτούς, όχι τόσο μακριά όσο πιστεύουν οι ειδήμονες περί τον Καστοριάδη, ήταν ο Καστοριάδης, ο οποίος χωρίς να θέλει να ισοπεδώσει τον Μαρξ τον «κατηγόρησε» ότι ως αντινομικός πολιτικός φιλόσοφος και οικονομολόγος κυριαρχήθηκε από το καπιταλιστικό φαντασιακό (τής απεριόριστης ανάπτυξης κ.ο.κ).
Η κατεύθυνση τού Καστοριάδη ήταν ριζικά διαφορετική από αυτή των νέων φιλοσόφων και γενικότερα των φιλελεύθερων και υπερσυντηρητικών ή δεξιών επικριτών τού ίδιου τού Μαρξ.
Ευθέως και απροκατάληπτα, θαρρώ, βρίσκω κάθε φιλελεύθερη και κάθε συντηρητική/υπερσυντηρητική επικριτική κριτική τού Μαρξ, ενός ας πούμε Μπερκ-ιανού τύπου, πολύ περισσότερο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική από την κριτική τού Καστοριάδη που αποτελεί μιαν ευφυέστερη εκδοχή τής, εν γένει διορατικής αλλά μέσα στο ίδιο με τον Μαρξ κλουβί, κλασικής αναρχικής κριτικής.
Δεν απορρίπτω την αντι-μαρξιστική συμβολή κανενός αναρχικού ή αναρχοδημοκράτη/δημοκρατιστή (όπως είναι ο Καστοριάδης) αλλά θεωρώ ότι είναι φυλακισμένη στο ίδιο εν δυνάμει για όλους (μαρξιστές, αναρχικούς, αναρχοδημοκράτες) ολοκληρωτικό κλουβί.
Εν ολίγοις, θεωρώ ότι και ο αναρχισμός ή αναρχοδημοκρατισμός είναι μια από τις πρώτες ύλες τής μιας εκδοχής ολοκληρωτισμού, τού ούτως ειπείν γιακωβίνικης προέλευσης ολοκληρωτισμού τής νέας εποχής.
Ο άλλος, μερικοί λένε πιο επικίνδυνος, ολοκληρωτισμός, είναι ο ολοκληρωτισμός τού εθνοφασισμού εθνικοσοσιαλισμού φασισμού-ναζισμού.
Εγώ θα προσέθετα ως νέα μορφή τον θρησκευτικό [ισλαμικό και ινδουιστικό (ακόμα)] φονταμενταλισμό-ολοκληρωτισμό.
Όλοι αυτοί οι ολοκληρωτισμοί τέμνονται μεταξύ τους έχοντας κοινά χαρακτηριστικά και μερικές φορές υπάρχουν πιο στενές συνθέσεις τους.
2.
Ο αναρχικός-μαρξιστικός ολοκληρωτισμός έχει κάποια στοιχεία, που προέρχονται περισσότερο από την Γαλλική επανάσταση, τον Γιακωβινισμό αλλά και το δυτικό μεσαιωνικό χιλιαστικό-κομμουνιστικό κίνημα, που τον διαφοροποιούν σε μεγάλο βαθμό από τα άλλα είδη ολοκληρωτισμού.
Το ανησυχητικό σήμερα είναι ότι η απογοήτευση και η επίγνωση των αντικειμενικών ορίων τού κρατικογραφειοκρατικού «σοσιαλισμού» που ήταν κι αυτό εκμεταλλευτικό-ταξικό-ιεραρχικό σύστημα, έχει οδηγήσει τόσο τούς «προφητικούς» επί αυτού αναρχικούς όσο και τους μαρξιστές σε μια περίεργη υποταγή στον καπιταλισμό στα πλαίσια μιας τακτικής αναδίπλωσης, η οποία δεν αποκλείει μεγαλύτερες ωσμώσεις με τα άλλα είδη ολοκληρωτισμού, όχι μόνο δεν αποκλείει μάλιστα αυτές τις ωσμώσεις είναι «σαν» να τις αποδέχεται.
Ο κάθε αριστερός και ο κάθε αναρχικός στην Δύση κυρίως είναι σαν να έχει πάρει αγκαζέ κι έναν δικό του φασίστα ή θεοκράτη, μεταξύ τους δε (των αναρχικών και των μαρξιστών) επικρατεί μια «νέα αδελφοσύνη» ένα βαθύ αναρχομαρξιστικό κράμα, το οποίο προκύπτει μεν από την αναπόφευκτη ηγεμονία τής «προφητείας» τού «προφητεύσαντος» αναρχισμού (που αποτελεί το κρίνον Υπερ-Εγώ όλων, ακόμα και των τελευταίων σταλινικών), αλλά δεν αποτελεί μόνον αυτό.
Το κράμα αυτό (το οποίο λ.χ το βλέπω εγώ σε ένα πολιτισμικό επίπεδο ακόμα και σε σταλινόπαιδες κνιταριά που ομοιάζουν όλο και πιο πολύ με αναρχόπαιδες φρίκουλες), σημαίνει μια επιστροφή στις ρίζες, έναν ιδιότυπο φονταμενταλισμό που έχει την ειδική συμβολιστική του, αλλά επιπλέον, και εδώ μπαίνουμε στο 3ο ζουμί, έχει να κάνει με την βαθιά ρίζα τού αριστεροαναρχισμού στον «εκτός κακιάς Δύσης-Νέας Ρώμης» εξωτισμό.
Ιδού και το νέο πέρασμα στην ζώνη τού νέου λυκόφωτος, το οποίο πλέον είναι απαρτισμένο και αρματωμένο ως νέος ιμπεριαλιστικός κόσμος σε ανάδυση, μη δυτικός, εκδικητικός, εθνικοκαπιταλιστικός και εθνικοκομμουνιστικός, ή ισλαμιστικός κ.λπ.
Βλέποντας αυτό το «νέο πέρασμα» ρωτάμε.
Είναι άραγε τόσο «νέο»;
3.
Η ενοποίηση των συναισθημάτων και των παθών, αλλά και των σκέψεων όλων των αλληλομισούμενων ολοκληρωτισμών γύρω από τον πόθο και την λύσσα για την πτώση τής Δύσης, είναι μεν ένα συγχρονικό παροντικό φαινόμενο, αλλά μήπως ταυτόχρονα αναδύει μια παλιά κατάσταση, στο βάθος τού ριζοσπαστικού φαντασιακού;
Προτού ακόμα σπεύσουμε να ψάξουμε να βρούμε πολιτισμιολογικές κοινωνικοανθρωπολογικές διαστάσεις και πτυχές ως θεμελιώσεις κ.ο.κ. θα έλεγα να δούμε, ή μάλλον να μην ξεχνάμε ποτέ να βλέπουμε το κυνικό και προσγειωμένο στη γη ταξικό προφίλ τού δούλου ή τού υποτελή στην Δύση, που ήταν πάντα, και ίσως είναι ένας πληβείος, ένας πλεμπάγιας, για τον οποίο δεν ξέρουμε αν έπαψε ποτέ να θέλει να σιτίζεται από τα πλεονάσματα των κατακτημένων ή απομυζούμενων περιφερειών ή αν έπαψε ποτέ να θέλει να πέσει η Ρώμη κι ας πάει και το παλιάμπελο ρε παιδί μου.
Σίγουρα, ακόμα και σχηματοποιώντας με αυτό τον φρικτό τρόπο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο προλετάριος τού μητροπολιτικού-δυτικού παρόντος δεν έπαψε ποτέ να είναι κατά πλειονότητα ένας πληβείος που δεν θα μπορέσει ποτέ να βρεθεί στην θέση ενός πληβείου τής ρωμαϊκής κλασικής περιόδου, όσον αφορά την κεντρικότητα τής παρουσίας του στον δημόσιο πολιτικό χώρο, όσα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα κι αν φτιαχτούν.
Τον έχουν και έχει τον εαυτό του μόνο για τον δρόμο, για διαδηλώσεις, και για εκτελεστή των οδηγιών μιας περίκλειστης κομματικο-πολιτικής ελίτ, και τίποτα άλλο, άρα βρίσκεται σε ένα Κολοσσαίο που δεν είναι καν ορατό στο βλέμμα του ως Κολοσσαίο. Εκεί που πραγματικά βρίσκεται είναι σε μια περιφέρεια τής ζωής, τής πολιτικής και οικονομικής ζωής, ακόμα κι αν ζει στο κέντρο τής Νέας Υόρκης.
Αυτός ο πληβείος και η αναδυόμενη από αυτόν ιδεολογική ιερατική ελίτ, αν θέλει να δει μακριά, θα δει κάτι «από έξω».
Η σωτηρία είναι «από έξω».
Άρα ήδη κοιτάει τον εχθρό τού εχθρού του, ως πιθανό σωτήρα ή καταλύτη, κοιτάει στον «άλλο κόσμο», και για να κοιτάξει ψηλά, πάνω από την ταπεινή, περιφερειοποιημένη, ιδιωτική κατ'ουσίαν ζωή του, μπορεί να το κάνει αυτό αν κοιτάξει έξω από τον περίβολο τής δικής του φυλακής, ή νομίζει ότι κοιτάει, διότι αυτό που κοιτάει στην πραγματικότητα είναι η δική του πληβειακή υπόσταση αντικατοπτρισμένη σε μια ελπίδα τού «έξω».
Μπορεί ο Μαρξ να προσπάθησε να δει αυτό το «έξω» μέσα στα υλικά σπλάχνα τής δυτικής καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά ούτε θέλησε ούτε μπόρεσε ποτέ του να δει την πληβειακή υπόσταση αυτού τού «έξω-μέσα/ορίου», για αυτό άλλωστε απαρνήθηκε λεκτικά τον δυτικό πληβείο κατασκευάζοντας την μυθική και διόλου ορθολογική ή υλιστική λεκτική καταγωγική μετατροπή του σε «προλετάριο».
Που είναι όμως ο ολοκληρωτισμός εδώ;
Σε αυτό το «έξω» όπως πραγματικά υπάρχει, όπως πραγματικά εισδύει στο «μέσα» τής δυτικής κοινωνίας, και στο «μέσα-έξω/όριο» αυτής τής κοινωνίας όπως απειλητικά προσβάλλει και αμφισβητεί πλέον όχι μόνον την παγκόσμια ηγεμονία της αλλά και τον ίδιο τον στενότερο οριακό χώρο της, τα απτά σύνορά της.
Οι αλαλαγμοί χαράς αλλά και εκδικητικού θυμού για την συνεχή θραύση των δυτικών συνόρων, κάθε μορφής θραύσης τους, αυτόν τον νεοαριστερό/νεοαναρχικό πληβειακό ολοκληρωτισμό σημαίνει, στην διάκριση του από τους άλλους, αλλά και σε μερική διάκριση από την αρχική αριστερή/αναρχική μορφή του.
Δεν μιλάμε για φασίστες.
Είναι άλλο είδος ολοκληρωτισμού, και οι πιθανές συνάψεις και ανασυνάψεις του με τον εθνοφασιστικό ολοκληρωτισμό περνάνε από αυτή την νέα ιδεολογική κρισάρα, ακόμα και όταν υπάρχει ανάγκη για μια θερμή και θυελλώδη αμαρτωλή μοναδική βραδιά πάθους.
Βέβαια, το ζήτημα είναι πάντα «που» είναι κανείς, και εδώ στην Ελλάδα λ.χ είμαστε πολύ κοντά στο εξωτικό και στο όριο, και τα πράγματα των ολοκληρωτισμών ακόμα και των πληβείων μπερδεύονται πολύ..
--
Στο μεταξύ, εκεί που μιλάγαμε εγώ και η ενδοσύνη μου για την Βελτσοειδήμωνα μη-κανονικότητα (νομίζω ότι το Ω είναι το ορθόν), σκέφτηκα αστραπιαίως για την πολιτική σκηνή στο Ιράν και μια υπάρχουσα εντός αυτής παραδοξότητα (αυτό δεν είναι μετάβαση σε άλλο γένος αλλά μετάβαση σε άλλη σφαίρα τού επέκεινα).
Οι θεοκρατες έχουν επιβάλλει ένα θεσμικό σύστημα περιορισμένης αντιπροσώπευσης, απολύτως υπαγόμενο στην αρχή τού υπέρτατου Ηγέτη, ένα υβριδικό κομψοτέχνημα τής αυταρχικής θεοκρατικοβοναπαρτιστικής ευφυίας τού Χομεϊνί.
Παζλ.
Οι αντιπολιτευόμενοι, ξεκινώντας από τους μοναρχοφιλελεύθερους βοναπαρτιστές (είτε είναι κεντροδεξιές ουρές τού επίδοξου Σάχη είτε είναι μοναρχιστές κρυφοφασίστες με προβιά φιλελευθερισμού) και φτάνοντας ως τους πιο δαιμονισμένους λενινιστές νετσαγεφιστές που φαντάζονται άμεση εργατική επανάσταση και τα μυαλά στα κάγκελα, με ενδιάμεσους τους Χεκματιστές που είναι τρόπον τινά μοντέρνοι συμβουλιακοί κομμουνιστές, ΤΙ προτείνουν ως επιθυμουμενο από αυτούς θεσμοποιημένο πολιτικό σύστημα αντιπροσώπευσης προς αντικατάσταση τού ήδη υπάρχοντος θεοκρατικού;;
Μα φυσικά ΤΊΠΟΤΑ.
Κουκουρούκου δηλαδή.
Κακές σκέψεις κάνω και για την «καλύτερη Ανατολή», τελικά.
--
Βλέπω ότι το ψέμα τής Μαρίας είναι ακόμα ανεπούλωτο για αυτούς που ήξεραν να συκοφαντούν αυτούς που απλά ήξεραν να αμφιβάλλουν χωρίς να συμφωνούν πότε με τις επαναπροωθήσεις.
Για την μαζική επαναπροώθηση των προσφύγων στην Ειδομένη από την αριστερή κυβέρνηση που έφτιαξε στρατόπεδα εγκλωβισμού στα νησιά τού ανατολικού Αιγαίου, συνάπτοντας συμφωνία με τη Τουρκία και την Μαμά Μέρκελ, τσιμουδιά έτσι;
Μας κάνετε πίτα με τους ρατσιστές, για αυτό κι εμείς θα σας κάνουμε πίτα με την αιώνια αντιπολίτευση.
Ποτέ ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ούτε στη δευτέρα παρουσία.
--
Θα τοποθετηθώ ξανά, με κρυστάλλινη σαφήνεια, για την απαράδεκτη εγκληματική πρακτική των επαναπροωθήσεων των προσφύγων στο Αιγαίο με εγκληματική ευθύνη της Ελληνικής κυβέρνησης και τής Frontex/EU, και για την ταυτόχρονη ορθότητα τής ύψωσης τού τείχους στον Έβρο.
Δύο διαφορετικά πράγματα που σημαίνουν πολλά για την αποκάλυψη τού βρώμικου ρόλου τής ελληνικής Δεξιάς και της ελληνικής αριστεράς/αναρχίας στην χώρα αυτή.
Άγριος Κεντρώος μέχρι να σβήσει ο ήλιος, ίσως και μετά.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου