Σημείωση για την Διαλεκτική.

 

Μίλησα σε ένα προηγούμενο σημείωμα για τον τύπο τής διαλεκτικής όπως τον τροποποίησα πειραματικά:

 

Θέση: (αφελής) Πατριωτισμός/εθνικισμός.

Άρνηση-Απάρνηση: απάρνηση τού (αφελούς) Πατριωτισμού/εθνικισμού μέσω τού αφηρημένου (αφελούς) διεθνισμού/αεθνισμού.

Άρνηση-Απάρνηση τής Άρνησης-Απάρνησης: απάρνηση τού αφελούς διεθνισμού/αεθνισμού, και δημιουργία μιας διαλεκτικής ενότητας πατριωτισμού/διεθνισμού.

 

Σημειώνω τα εξής, σε σχέση με τα κείμενα και τις θέσεις που έχω εκφράσει ανοιχτά από εδώ:

Και οι δύο πρώτες φάσεις προτάθηκαν και βιώθηκαν στην ακεραιότητά τους ως αντινομικές και ανεπίλυτες αντιφάσεις, χωρίς να προϋπάρχουν οι «λύσεις» και οι τελικές αποφάνσεις τής θεώρησης και βίωσης.

Πέρα από την Διαλεκτική που δημιουργείται με μιαν υπόρρητα προκαθορισμένη κατάληξη ή μέσω και μιας υποτιθέμενης έναρξης από κάτι το «συντελεσμένο», υπάρχει η άμεση πειραματική, και βιωμένη, ορθολογική Διαλεκτική, τής οποίας ο φορέας δεν ξέρει εκ των προτέρων την «κατάληξή» της, ειδικά όταν η δεύτερη αρνητική φάση της στηρίζεται σε μια ριζική ξεθεμελίωση των θέσεων και απόψεων αυτού τού φορέα.

Όποιος θέλει το πιστεύει αυτό, και όποιος θέλει το αμφισβητεί, πάντως εγώ από τη θέση μου δεν φοβήθηκα την έκθεση στο φως όλων των αντιφάσεων και αυτοαρνήσεων, τις οποίες πολλοί από αυτούς που κομπάζουν ως διαλεκτικοί θα τις θεωρούσαν εξευτελιστικές για την μεταφυσική/οντολογική ακεραιότητά τους.

Σε τελική ανάλυση δεν πρόκειται για κάποιο επαγγελματία διανοούμενο, ή για πιστό.

Από εδώ και στο εξής, πραγματικά, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας.

Εσείς οι «εμείς, εμείς, οι μόνοι συνεπείς»..

Προχωράω μόνος, και με ένταση σε ακόμα συστηματικότερες μελέτες.

 

Ιωάννης Τζανάκος