Όσο «περιφερειακότερη» είναι μια (αστική) κοινωνία, τόσο και «ιδανικότερα» θέλει να βλέπει και να πραγματοποιεί ό,τι τής «έρχεται» από τις μητροπόλεις.
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να βρούνε πιστότερους πιστούς μερικοί (ιδεολογικοί, πολιτικοί, «πολιτισμικοί») μητροπολιτικοί «ποιμένες» από αυτούς που βρίσκουν στις χάσκουσες ιδεαλιστικές επαρχίες τής μητρόπολής τους (δεν νομίζω ότι λόγου χάριν ο Μπαντιού ή η Μπάτλερ, θα έβρισκαν τόσους πιστούς στην χώρα τους όσους βρήκανε εδώ).
Έθνη-κράτη/έθνη «φαντάσματα» ως ημι-κυρίαρχα εθνομορφώματα, κράτη πελάτες, έτοιμα για υπηρεσία ή τυχοδιωκτισμούς για τους μεγαλοϊμπεριαλιστές αφέντες τους, και πελατάκια διανοούμενοι τής περιφέρειας.
Οι τελευταίοι πάντως «αναλαμβάνουν υπηρεσία» να καταπιούν αμάσητα τα πάντα από μόνοι τους, είναι εθελοντές τής πρώτης ιδεολογικής γραμμής, και ως τέτοιοι δεν είναι μόνον οι ακαδημαϊκοί ή οι αναγνωρισμένοι διανοούμενοι, αλλά και όλα σχεδόν τα «μορφωμένα» ή υπερ-ριζοσπαστικά υποκείμενα τής κοινωνίας.
Όταν ξυπνήσουνε, συνήθως απότομα, είναι αργά, αλλά μπορεί και να μην ξυπνήσουνε ποτέ.
Πάντα υπάρχει μια εκ των υστέρων μεταβίβαση ενοχής από μέρους τους, ακόμα κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά ούτε για τα ίδια (τα «διανοούμενα» ή «ριζοσπαστικά» υποκείμενα τής περιφέρειας):
«Δεν σας τα λέγαμε»;
«Καλά να πάθετε τώρα»..κ.λπ κ.λπ
Με αυτό τον τρόπο τής εκ των υστέρων (σεκταριστικής) ηθικολογίας καλύπτονται τα κενά ανάλυσης και η απόσταση από την συγκεκριμένη πολιτική πράξη, χωρίς ο σεκταριστής να χρειάζεται να κάνει ουσιαστική αυτοκριτική για την εξάρτησή του από τα δικά του μητροπολιτικά «διανοητικά αφεντικά» και τα θεωρητικά/ιδεολογικά τους σχήματα.
Κουραστικά επαρχιώτικα πράγματα, τής Αθήνας.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου