Ζωή και πολιτική «εμμένεια».

 

Η ζωή είναι πολύμορφη και ετερογενής κίνηση και δεν εντάσσεται σε κανένα σύστημα που αυτοαναπαράγεται όπως ένα μηχάνημα ή ένας ζωντανός οργανισμός που πεθαίνει, αλλά δημιουργεί μέσα στις ελάχιστες κινήσεις που την διέπουν την σημασία της μελλοντικής της διαφοράς που δεν είναι παρά η ίδια ξανά, πάντοτε ρέουσα και πάντα παραμένουσα στον αγώνα της να μείνει ίδια στις θεμελιακές της δομές.  

Η αναστάτωση που η ίδια η ζωή φέρνει στον «εαυτό» της δεν γίνεται αποδεκτή από την ίδια όταν αναλογιστεί την πορεία της ως υποκείμενο ή «άτομο», αν έχει αυτή την δυνατότητα ή αν της δίνεται από τις συνθήκες αυτή η δυνατότητα.

Η ζωή είναι ένας δημιουργικός χαλασμός που αποκρυσταλλώνεται σε λίγα αποτελέσματα, σημαντικά όσον αφορά την ανελικτική της κίνηση αλλά μηδεποτέ ευχάριστα για την αντιληπτική της μορφοποίηση των «πραγμάτων».

Η ζωή δεν σημαίνει τίποτα άλλο από τον εαυτό της, και αυτός ο εαυτός της δεν είναι αυτό που ορίζεται ως εαυτός από τον ίδιο τον εαυτό της όταν μιλάει. 

Η ζωή περιέχει τους πάντες όσοι είναι φορείς της και όχι μόνον τον άνθρωπο, ή το ένα ή άλλο ξεμοναχιασμένο «άτομο» που ενσαρκώνει το συνεχές αλλά και ακραία εύθραυστο νήμα της ζωής. 

Οι επιστήμονες όλων των ειδών γνωρίζουν αυτό το νήμα της κίνησης και το αναλύουν κατατεμαχίζοντάς το, αλλά δεν μπορούν -εκ της θέσεώς τους και της επιμονής τους- να δεχτούν την βαθύτερη ουσία αυτής της κίνησης που είναι η ανάδυση ενός ερωτήματος που δεν αφορά μόνον την επιστήμη (ή «επιστήμη») και απλώνεται σε όλο το φάσμα τής χρονικότητας για όλα τα έμβια, και ειδικά τής κοινωνικής και πολιτικής χρονικότητας ως ουσίας της ανθρώπινης έμβιας ύπαρξης. 

Με βλέψη μερικές φορές, όχι πάντα, από το «ανθρώπινο», την υπέρβαση κάθε μερικού (υλικού, πνευματικού, γνωσιακού) κοινωνικού/πολιτικού καθορισμού και την άνοδο σε έναν ευρύτερο και σημαντικότερο κοινωνικό/πολιτικό καθορισμό.

Η πηγή που αναβλύζει μέσα στην πηγή που είναι η ίδια η ανθρώπινη ζωή δεν είναι κτήμα όσων νομίζουν ότι επιλέγουν ή έχουν τη «έπαρση» να νομίζουν ότι έχουν επιλέξει να «είναι» η ανάβλυση αυτής της ανάβλυσης, η ανάδυση αυτής της ανάδυσης, η πηγή αυτής της πηγής, η κίνηση αυτής της κίνησης. 

Όλοι οι κοινωνικοπολιτικοί καθορισμοί, και αυτοί οι ίδιοι οι όποιοι υποκειμενικοί φορείς τους, είναι κτήμα της διαρκούς κοινωνικοπολιτικής ανάβλυσης, της διαρκούς κοινωνικοπολιτικής ανάδυσης, της διαρκούς κοινωνικοπολιτικής κίνησης.

 

Ιωάννης Τζανάκος