Ποια είναι η ελάχιστη ανθρωπολογική «μοναδολογική» υπόσταση μιας α-κρατικής αταξικής κοινωνίας;
Το «ελεύθερο άτομο»;
Το «κοινωνικό άτομο»;
Ένας «συνδυασμός» αυτών των καθορισμών;
Και η πολιτική ή πολιτειακή συγκρότηση αυτής τής ελάχιστης συστατικής «μονάδας»;
Η αστική κοινωνία ως αστική δημοκρατία, ή ως αστική μορφή τής δημοκρατίας, αναφέρεται στον «πολίτη».
«Εμείς» οι «υπόλοιποι» που ισχυριζόμαστε ότι θέλουμε να την «υπερβούμε», πως αντιμετωπίζουμε αυτή την «μοναδολογική» έκφανση τής ανθρώπινης κατάστασης;
Ως «αλλοτρίωση»;
Όχι μόνον δεν πρέπει να απαρνηθούμε τον πολιτικό ή πολιτειακό καθορισμό τής «δημοκρατίας», όπως βλέπω ότι πράττουν μόνιμα πλέον οι σεκταριστές που έχουν ξεπεράσει ακόμα και τους κατηγοριακούς υπο-καθορισμούς της («αστική» και «εργατική» δημοκρατία), όχι μόνον λοιπόν δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τον γενικό «δημοκρατικό» καθορισμό, αλλά πρέπει να σκεφτούμε και να συζητήσουμε για τον άνθρωπο τής ακρατικής/αταξικής κοινωνίας ως πολίτη.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου