Ερώτημα χωρίς απάντηση..

 

Θα προσπαθήσω να μιλήσω όσο γίνεται πυκνότερα για αυτό το πράγμα που με βασανίζει σαν ερώτημα από τον Αύγουστο τού 2014, και απάντηση δεν βρίσκω.

 

Το 2014, τον Αύγουστο, πολιτοφυλακές τού ISIS, κατέλαβαν μια περιοχή στο βόρειο Ιράκ, στην οποία ζούνε Γεζίντι, μια μη-ισλαμική μη-χριστιανική εθνοθρησκευτική κοινότητα, η οποία αν και κουρδογενής δεν εντάσσεται πάντα στην κουρδική εθνότητα (πολλοί Γεζίντι αν και ομιλούν κουρδικά, δεν αυτοπροσδιορίζονται ως Κούρδοι, αν και οι περισσότεροι από αυτούς αυτοπροσδιορίζονται ως Κούρδοι ή ως συγγενείς προς τον κουρδικό αυτοπροσδιορισμό).

Οι Ισλαμοφασίστες τού ISIS, διέπραξαν όλα τα μαζικά εγκλήματα που συνιστούν εθνοκάθαρση και μπορούμε να πούμε ότι έφτασαν και ξεπέρασαν το (κάπως τεχνητό) όριο μεταξύ εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας, και διέπραξαν γενοκτονία.

Οι Γεζίντι αφέθηκαν στην τύχη τους από τούς Πεσμεργκά τής κυρίαρχης φατρίας Μπαρζανί, τού δημοκρατικού κόμματος τού Κουρδιστάν (βορείου Ιράκ) και από το κρατίδιό της, και έλαβαν τελικά βοήθεια, σε αυτή την τραγική στιγμή, μόνον από το ηρωικό ΡΚΚ, το οποίο τελικά διέσωσε δεκάδες χιλιάδες κόσμο, και οργάνωσε τον λαό των Γεζίντι σε ομάδες αυτοάμυνας, με την δική τους αυτόνομη και δημοκρατική διοίκηση, στα πλαίσια που γενικά θέτει το κίνημα αυτό (το ΡΚΚ).

Μέχρι εδώ όλα αυτά είναι γνωστά ή όχι και τόσο γνωστά, αλλά εν πάση περιπτώσει δεν αφορούν άμεσα την ελλαδική πολιτική επικαιρότητα, ούτε το κίνημα στην Ελλάδα.

Ερχόμαστε τώρα στο ερώτημα, την απορία μου, η οποία δεν σας κρύβω με έχει ταράξει, με την έννοια ότι με έχει αναστατώσει άσχημα από την σκοπιά των απαντήσεων ή μη-απαντήσεων που πήρα από συντρόφους ή μη-συντρόφους τού μάλλον ηθικά και ιδεολογικά ελεεινού αριστερού, αριστεροπατριωτικού, αντικαπιταλιστικού ή αναρχικού κινήματός «μας» (όλα αυτά μαζί και χώρια, γιατί πολλές φορές αλληλομισούνται θανάσιμα, αν και αυτό δεν με απασχολεί πλέον). 

Ταξινομώ και δίνω σχηματικά μιαν αριθμητική σειρά στις υποτιθέμενες απαντήσεις που πήρα, όταν έθεσα το ερώτημα που θα σας παραθέσω, αλλά και στις γενικότερες ψευτο-τοποθετήσεις που διάβασα για το ζήτημα, οι οποίες εκφράστηκαν ανεξάρτητα από την ερώτηση και το πρόσωπό μου:

 

Ρώτησα:

Γιατί δεν υπάρχει αλληλεγγύη στους Γεζίντι;

Μια πορεία;

Μια εκτενέστερη ανάλυση, ένα άρθρο στις υπερεπαναστατικές αντικαπιταλιστικές εφημερίδες και ιστοσελίδες σας;

Μήπως γιατί οι Γεζίντι δεν είναι αντιιμπεριαλιστές;

Μήπως γιατί οι Κούρδοι γενικότερα τού Ιράκ θεωρούνται προδότες από εσάς, εφόσον συμμάχησαν με τις Η.Π.Α ενάντια στον Σαντάμ Χουσεϊν;

Προτού μου απαντήσουν διευκρίνιζα ότι οι Γεζίντι δεν είναι ενταγμένοι και τόσο στο κράτος τού Μπαρζανί, άρα δεν έχουν ευθύνη για τις όποιες συμμαχίες αυτού τού κράτους. 

Οι περισσότεροι από αυτούς που ρώτησα δεν το ξέρανε αυτό ή δεν θέλανε να το ξέρουν. Για αυτούς οι Γεζίντι είναι Κούρδοι τού βόρειου Ιράκ, άρα είναι συνυπεύθυνοι για τα λάθη και τα πραγματικά ή υποτιθέμενα εγκλήματα τής ηγεσίας τού Μπαρζανί και τού κρατιδίου του.

Οι απαντήσεις, διασκευασμένες από εμένα με τρόπο που να γίνονται κατανοητές, αλλά χωρίς να παραποιείται το περιεχόμενό τους:

 

1.

Η αρρωστημένη σαλταρισμένη σταλινογενής πρώην φιλο-χοτζική νυν αναρχοσταλινική και αντισιωνιστική-φιλοπαλαιστινιακή (φιλο-Χαμάς) ομάδα «Κόντρα-Εξέγερση» ήταν αυτή που στο έντυπο της είχε γράψει το εξής φασιστικό, άρρωστο, αποκρουστικό τερατούργημα: «έδρεψαν τούς καρπούς» ή «δρέπουν τους καρπούς» τής στάσης τους υποστήριξης τού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, αναφερόμενοι στις ταλαιπωρίες όλων των Κούρδων τού βόρειου Ιράκ.

Αυτή η αποκρουστική σταλινοειδής ομαδούλα, έχει προηγούμενα με τους Κούρδους και το ΡΚΚ ειδικά, αναφερόμενη σε εκτροπές τού κινήματος αυτού όταν στα βουνά τού Κουρδιστάν υπήρχαν αιματηρές συγκρούσεις ΡΚΚ-άδων και μαοϊκών ομάδων, όπου το ΡΚΚ τους τσάκισε όλους, όχι και με τον καλύτερο τρόπο. Το ΡΚΚ έχει κάνει εκτενή αυτοκριτική για αυτές τις εκτροπές του, αν και εγώ στην θέση του δεν θα έκανα αυτοκριτική. 

Για την αυτοκριτική τού ΡΚΚ όμως κανένας από αυτούς τους αλήτες δεν πρόκειται να πει τίποτα, και μάλιστα αν και υποτίθεται ότι είναι πολιτικοί αντίπαλοι τού Σύριζα και τον επιτιμούν, μάλλον μια χαρά σαν μικρά και κακόμοιρα δημοσιογραφάκια έχουν σχέση με την β'πανελλαδικάρια πτέρυγά του, παλαιόθεν, γνωρίζονται τα παιδιά, και μάλλον έχουν κοινό και βαθύ μίσος για το ΡΚΚ.

Για τους Γεζίντι είπανε τίποτα; Όχι. Για την σωτηρία τους από το ΡΚΚ; Όχι.

Βλέπω ότι αυτό που τους νοιάζει είναι να έχουν στασίδι στο indymedia (δεν ξέρω αν το έχουν ακόμα) και να συκοφαντούν όσο μπορούν το ΡΚΚ και το κουρδικό κίνημα, γιατί δεν ταιριάζει στα άρρωστα, δογματικά, ανόητα κριτήριά τους για το τι αξίζει να στηρίζει κανείς. 

Μόνον ότι έχει μονομετωπικό αγώνα ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλισμό αξίζει, και ό,τι είναι ενάντιο στο Ισραήλ. 

Όλα τα άλλα είναι για πέταμα και για σταλινική συκοφαντία. 

Τους εύχομαι να βουλιάξουν μέσα στα ψυχικά και ιδεολογικά σκατά τους, και να γίνουν μόνιμοι συνήγοροι τού αγαπημένου τους Κουφοπείνα, πίτσα σπέσιαλ.

Πάμε τώρα σε σοβαρότερες περιπτώσεις.

Τα θυμάμαι όλα, και δεν συγχωρώ κανέναν, μέχρι να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη, όχι από μένα αλλά από τον εαυτό του που τον ξεφτίλισε και τον έριξε στην ηθική και ιδεολογική απαξία. 

 

2.

Ο πονηρούλης ο Μπογιόπουλος άφησε να γραφτεί ένα συμπαθητικό κείμενο σε μια από τις ιστοσελίδες που εποπτεύει (δεν θυμάμαι τώρα, δυστυχώς δεν κρατάω αρχείο για όλα, είναι ανέφικτο για ένα άτομο), πράγμα που δείχνει ότι έχει ψυχούλα, αλλά όχι θάρρος να αντιμετωπίσει τις αντιφάσεις όλων μας, και να παραδεχτεί από την πούρα αντιιμπεριαλιστική σκοπιά του μερικά ενοχλητικά πράγματα.

Εννοείται ότι το ΚΚΕ δεν έχει πει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ.

Αδιαφορεί για έναν μικρό λαό που νομίζει ότι είναι σύμμαχος των αμερικάνων. Και ασχετοσύνη, και κακοήθεια, και ιδεολογικοποίηση τής πολιτικής ανηθικότητας τού «αντιιμπεριαλισμού», μάλλον τού «αντιδυτικοϊμπεριαλισμού».

Επομένως βάλτε στον λογαριασμό και όλα τα μικρο-μ/λ, βάλτε και ένα μέρος των αναρχοαυτόνομων, και άλλους.

 

3.

Ένας παλιός φίλος, έκανε ότι δεν το ήξερε το γεγονός, το έμαθε, και φρόντισε να θυμηθεί πόσο συντηρητική κοινωνική ομάδα είναι οι Γεζίντι, ενώ ήξερε πάντα να αναφέρεται μόνον στους Παλαιστίνιους, μόνον στην Χεζμπολάχ, μόνον στους αγαπημένους του Αγιατολάδες, και στο αγαπημένο του Ιράν των θεοκρατών, και στον αγαπημένο του Άσαντ, και στον πολυ-πολυ-αγαπημένο του -τότε- Πούτιν.

Ξινισμένος Λαφαζάνης, στο εξυπνότερο και στο ηθικότερο, σίγουρα, αλλά πάντα ξινισμένος:

Και οι Κούρδοι δεν είναι «ακριβώς» έθνος, και δεν μας τα λένε καλά, και άλλα συμπαθητικά, αρκεί να μην θίγεται το λαετζίδικο αντιιμπεριαλιστικό σχηματάκι, και προς θεού, μη ξεχνάμε το μοναδικό, το τέλειο, το άμωμο και άσπιλο παλαιστινιακό κίνημα εναντίον του κακού κάκιστου και ακροδεξιού σιωνισμού τού Ισραήλ.

Κλασική ενοχική και επιλεκτική αριστερή αντιιμπεριαλιστική συνείδηση, που δεν θα τα έλεγε ακριβώς έτσι, αλλά τα λέω εγώ για λογαριασμό της με μεγαλύτερη σαφήνεια, για να καταλάβει κι αυτός που την κουβαλάει μέσα του και οι όμοιοί του τον εαυτό τους. Κάτω από 0.5% θα μείνουν, για πάντα, όχι ότι αυτό έχει καμία σημασία για τον κόσμο.

 

Γιατί;

Γιατί τέτοια ιδεολογική και ηθική σκληρότητα, απάθεια, αδιαφορία, ακαμψία;

Ας δεχτούμε τουλάχιστον τις αντινομίες μας, ας πάψουμε να τις θάβουμε, ας τις δούμε κατάματα.

Μπορούμε;

Όχι, δεν μπορούμε.

Τι σημαίνει αυτό άραγε;

Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα που με βασανίζει.  

 

Ιωάννης Τζανάκος