Ο «τρόπος» με τον οποίο «διαμεσολαβείται», άρα αποκτάει νόημα ο αντιαυταρχικός, άρα και αντι-συντηρητικός αγώνας στην ελληνική (αστική) κοινωνία, δεν είναι «ξεκάρφωτος», σχετίζεται άμεσα με τον «τρόπο» αυτού τού αγώνα σε άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες και χώρες.
Υπάρχουν βέβαια μερικές κρίσιμες «ενοχλητικές λεπτομέρειες» γεωστρατηγικού-γεωγραφικού «χαρακτήρα» που καθιστούν την άμεση «ιδεολογική μεταφορά» τού «τρόπου» αυτού (από τις δυτικές μητροπόλεις σε χώρες σαν την Ελλάδα) προβληματική.
Δεν βλέπω να υπάρχει ιδιαίτερη επίγνωση τής ανάγκης προσαρμογής σε αυτές τις ειδικές συνθήκες.
Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι νόμιζα μέχρι σχετικά πρόσφατα, και αποκρυσταλλώνεται σε μια σειρά από αδιέξοδα αντινομικά διλήμματα που δεν υπάρχουν όμως έτσι απλά, εφόσον δεν τίθενται στην κυριολεξία και την «αγριότητά» τους, άρα «διπλασιάζονται» ως προς την ένταση και το αδιέξοδό τους, ακριβώς διότι δεν υπάρχουν απλά αλλά υπάρχουν και ως μη-τεθειμένα.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου