Ντάλα μεσημέρι, μεσάνυχτα.

 

 

Η μέρα προσπερνά την προηγούμενη, αλλά η νύχτα επιστρέφει στην προηγούμενη. 

Όταν η μέρα αρχίζει να μετατρέπεται σε νύχτα ο τρόπος να δεις τη μέρα ταυτίζεται με τον τρόπο που βλέπεις την νύχτα. 

Όλα επιστρέφουν τότε. 

Γυρνάς τότε στην μέρα όπως γυρνάς σε κάθε νύχτα, και έτσι βυθίζεσαι στην διπλή νύχτα -πολλαπλασιάζεις την νύχτα, εξαπλώνοντας ούτως την εκθετική ανάπτυξη του σκοταδιού. 

Η νύχτα, που είναι η επιστροφή σαν μοναδικός τρόπος, αν είναι ο μοναδικός τρόπος μετατρέπεται σε άπειρη.  

Η μέρα που έγινε νύχτα γίνεται η βαθύτερη νύχτα. 

Το βαθύτερο σκοτάδι είναι το σκοτάδι της μέρας που νύχτωσε. 

Μέχρι τώρα βλέπω νύχτα εκθετική, χρόνο αναδιπλωμένο στην νύχτια κίνηση του. 

Αν εσείς περιμένετε το «καταμεσήμερο» που θα έρθει, σας καταλαβαίνω λιγάκι, αλλά μέσα στον τροπισμό τής ταπεινής ζωής μας δεν φαίνεστε σαν τίποτα άλλο από ένα ακόμα ψέμα. 

Θα ακολουθήσω τον τρόπο των ανθρώπων μου, των ταπεινών και άγνωστων ανθρώπων τού μόχθου και τής ήττας που δεν ενδιαφέρουν πραγματικά κανέναν αναμένοντα το «καταμεσήμερο».

Ντάλα μεσημέρι, μεσάνυχτα. 

Ιωάννης Τζανάκος