Ο χρόνος των ταπεινωμένων τελειώνει γρήγορα, αυτός είναι ο χρόνος τους, και αυτό τον χρόνο πρέπει να καταργήσουν. Αλλά για να καταργήσουν τον χρόνο αυτόν πρέπει να καταργήσουν την ταπείνωση χωρίς να δώσουν το παραμικρό «δικαίωμα» στην εσωτερίκευση της ταπείνωσης και την αποκρυστάλλωσή της σε ταπεινότητα.
Η κατάργηση της ταπείνωσης που έχει η ζωή ενός φτωχού σημαίνει ένα ρήγμα στον χρόνο της ταπείνωσης. Αλλά ο χρόνος της ταπείνωσης δεν είναι ο χρόνος της Κυριαρχίας, ο συνεχής και λαμπρός χρόνος που έχει εξίσου λαμπρά ρήγματα που τον ενδυναμώνουν.
Ο χρόνος της ταπείνωσης είναι ένας θρυμματισμένος χρόνος, ένας διαλυμένος και κατασπαραγμένος χρόνος. Αυτό που επιθυμεί ο φτωχός δικαίως να διαρρηχθεί είναι ο θρυμματισμός, αυτό που επιθυμεί να αποκτήσει είναι το συνεχές του χρόνου, το συνεχές της ζωής του.
Ο φτωχός δεν προλαβαίνει να ζήσει τη φθορά, δεν προλαβαίνει να αγαπήσει κανονικά, δεν μπορεί όμως και να βιαστεί, να αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις του να συμπτύξει τον χρόνο. Είναι έξω από τον χρόνο, αλλά αυτό με την εξευτελιστική έννοια που δεν σηκώνει μυστικοποίηση.
Οι φτωχοί θέλουν τον συνεχή χρόνο. Δεν επιθυμούν την «αιωνιότητά τους» εντός του ρήγματος του κυρίαρχου χρόνου αλλά την εισδοχή τους στο ίδιο το συνεχές. Χωρίς να προσδοκούν κάποια «ατομικότητα» βίωσης. Δεν είναι οι φτωχοί επηρμένοι όπως οι διανοούμενοι
Ο φτωχός είναι εξόριστος τού χρόνου αλλά δεν είναι με την βούλησή του εξόριστος, όχι γιατί αυταπατάται ούτε γιατί σκέφτεται και ελπίζει να ξεφύγει μόνον της φτώχειας και της άγονης αχρονίας της αλλά γιατί βιώνει την αιμορραγία της ζωής του, την διάλυση της χρονικότητάς της, την καταστροφή της πρόσβασης της στο αγαθό της χρονικής συνέχειας.
Αν τώρα αυτό είναι το έδαφος της ανάδυσης αντιδραστικών ιδεών και ενοράσεων δεν σημαίνει πως ευθύνεται το έδαφος.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου