Εφόσον τελειώσαμε τις πρώτες και πρόχειρες συστηματοποιήσεις των τοποθετήσεων μας, στο άμεσο και στο πιο απομακρυσμένο μέλλον θα περιοριστούμε σε μια περαιτέρω συστηματοποίησή τους, και σε μιαν ένταξη τους σε μια «ομαλότερη» διακειμενικότητα.
Διευκρίνισα στο προηγούμενο σημείωμα ότι δεν ισχυριζόμαστε ότι κάνουμε «επιστήμη», αλλά και ότι θεωρούμε ότι υπό τις ευρύτερες κοινωνικοϊστορικές συνθήκες δεν υπάρχει ούτως ή άλλως μια τέτοια δυνατότητα για την κοινωνική θεωρία και την φιλοσοφία.
Διευκρινίζω επίσης ότι η «φροϋδική» ψυχανάλυση δεν με ενδιαφέρει καθόλου, σκοπεύω μάλιστα να μην χρησιμοποιώ ακόμα και εμμέσως έννοιες, πορίσματα και προβληματικές της, και ό,τι έχω χρησιμοποιήσει «πολεμικά» ή κριτικά, ακόμα και δια μέσω πιθανών παραναγνώσεων, θα το εξαλείψω από τον λόγο μου.
Μια κάπως επεισοδιακή, διαταραγμένη σχέση με τον λακανισμό και τούς λακανίσκους θα έχω αναγκαστικά, μόνο και μόνο λόγω του κοινού ενδιαφέροντος για το σημαίνον, την γλωσσολογία κ.λπ.
Δεν πρόκειται επίσης να ξαναασχοληθώ με την άμεση πολιτική επικαιρότητα στην ελληνική επικράτεια, παρά το γεγονός ότι έχω τάσεις «υποτροπής».
Η τελευταία φάση με τους Λιγνάδη και Κουφοντίνα με ώθησε να ξαναμπώ στο παιχνίδι, αλλά έκανα πάλι λάθος, για αυτό και κατέβασα πάλι τις αναρτήσεις.
Τα συμπεράσματά μου για το κράτος και το δυνάμει κράτος στην ελληνική επικράτεια τα έβγαλα άλλη μια φορά δυναμωμένα εντός μου, και έχω να πω ότι δεν έχω να πω πλέον τίποτα.
Όπως είχα προαναγγείλει έστω μέσω και αυτών των ενοχλητικών «παρεμβολών» με ενδιαφέρει πολιτικά το Ιράν και το Κουρδιστάν, και τίποτα άλλο.
Σε «αυτά» και στην δυτική Ασία θα «ξαναγυρνάω» συνέχεια.
Θα ασχοληθώ, ασχολούμαι ήδη, με τις ειδικότερες θεωρητικές στοχεύσεις μου, στα χνάρια των δημοσιεύσεων [ανακεφαλαίωσης, συστηματοποίησης] των τελευταίων μηνών και στην βάση των ήδη συντελεσμένων θέσεων που έχω επεξεργαστεί.
Αυτές είναι:
1. Γλωσσολογική στροφή στην Φιλοσοφία.
2. Η πολιτική και το κράτος ως «παραγωγικές δυνάμεις».
3. Το «συντελεσμένο» τού ανθρώπινου Λόγου και το μέλλον τής λεκτικής-γλωσσικής έκφρασης, η αυτονομία αλλά και το «κενό» τού σημαίνοντος-σημείου.
4. Θα προχωρήσω σε μια εκτεταμένη ιστορία τής Φιλοσοφίας με άμεσες παραπομπές σε «κλασικά» κείμενα και «κλασικά» δοκίμια ερμηνείας τους.
5. Κριτική αποδόμηση και τού μαρξισμού και τού αναρχισμού, και των νεώτερων μορφών τους, πάλι με άμεσες παραπομπές σε κείμενα και κριτικά δοκίμια.
6. Ταυτόχρονη ισομερής και διμέτωπη κριτική αποδόμηση και τού εθνικισμού και τού αντιεθνικισμού.
Ιωάννης Τζανάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου